حکمت327 نهج البلاغه: پیروزی دروغین
(سیاسى، اخلاقى)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ ، وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود: کسى که با توسل به گناه پیروز شود پیروز نیست و کسى که با ستم غلبه کند (درواقع) مغلوب است.
شرح حکمت:
در حدیثى آمده است که دو نفر خدمت امام صادق علیه السلام رسیدند تا درباره اختلافى که در معامله اى داشتند با آن حضرت صحبت کنند و دستور بخواهند. هنگامى که امام علیه السلام سخنان آن دو را شنید به نصیحت آن دو پرداخت و فرمود: «بدانید هرکس که به وسیله ظلم پیروز شود به خیر و خوبى نخواهد رسید و بدانید آنچه را مظلوم از دین ظالم مى گیرد بیش از آن است که ظالم از مال مظلوم دریافت مى دارد. سپس فرمود: کسى که به مردم بدى کند اگر دیگران از همین روش استفاده کنند و به او بدى کنند نباید آن را بد بشمرد. بدانید انسان بذرى را که کاشته درو مى کند و هیچکس از نهال تلخ، ثمره شیرین نمى گیرد و از نهال شیرین میوه تلخ نمى چیند.»
در حدیثی پیغمبر اکرم صلی اله علیه و آله می فرمایند: «پنج [چهار] جمله در تورات آمده که سزاوار است با آب طلا نوشته شود (و پیوسته در برابر انسان باشد): اول اینکه بودن یک قطعه سنگ غصبى در خانه، گروگانِ خرابى آن است و آنکس که به وسیله ستم غلبه کند در واقع مغلوب است و کسى که با گناه پیروز شود هرگز به پیروزى نرسد و کمترین حق خدا بر تو این است که با استفاده از نعمتهایش به سراغ معصیتش نروى.»