رمز حیات

حکمت 330 نهج البلاغه: خدا را با نعمت هایش معصیت نکن
(اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): أَقَلُّ مَا یَلْزَمُکُمْ لِلَّهِ أَلَّا تَسْتَعِینُوا بِنِعَمِهِ عَلَى مَعَاصِیهِ.
و درود خدا بر او، فرمود: کمترین حقى که خدا بر شما دارد این است که با استمداد از نعمتهایش او را معصیت نکنید.

شرح حکمت:
انسان هر گناهى که مى کند به یقین با استفاده از یکى از نعمتهاى الهى است؛ چشم، گوش، دست، پا، فکر، قدرت و مواهب دیگر همه نعمتهاى پروردگارند و انسان بدون استفاده از اینها نمى تواند کار خلافى انجام دهد، بنابراین مفهوم کلام این مى شود که انسان منصف نباید هیچ گناهى کند، زیرا هر گناهى مرتکب شود با استفاده از یکى از نعمتهاى خداست و این کار بسیار شرم آور است. در حدیث قدسى آمده است: «کسى که شکر نعمتهاى مرا به جا نیاورد و صبر بر بلا و آزمونهاى من نکند، پروردگارى غیر از من را جستجو کند و از میان زمین و آسمان من خارج شود.»
امام حسین علیه السلام در پاسخ کسى که گفت: من مرد گناهکارى هستم و نمى توانم ترک معصیت کنم مرا موعظه اى کن. فرمودند: «پنج چیز را انجام بده سپس هرچه مى خواهى گناه کن. (نخست آنکه) روزىِ خدا را مخور وهرچه مى خواهى گناه کن. (دوم) از ولایت خدا بیرون رو و هرچه مى خواهى گناه کن، (سوم) محلى را طلب کن که خدا تو را در آنجا نبیند و هر گناهى مى خواهى انجام ده، (چهارم) هنگامى که فرشته مرگ به سراغ تو مى آید تا قبض روحت کند او را از خود دور کن سپس هر گناهى مى خواهى انجام ده. (پنجم) هنگامى که مالک دوزخ تو را وارد آن مى کند مقاومت کن و داخل در آتش مشو وهر گناهى مى خواهى انجام ده.»