رمز حیات

حکمت 333 نهج البلاغه: سیمای مومن
(علمى، اجتماعى)

وَ قَالَ (علیه السلام): فِی صِفَةِ الْمُؤْمِنِ الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِی قَلْبِهِ أَوْسَعُ شَیْ ءٍ صَدْراً وَ أَذَلُّ شَیْ ءٍ نَفْساً یَکْرَهُ الرِّفْعَةَ وَ یَشْنَأُ السُّمْعَةَ طَوِیلٌ غَمُّهُ بَعِیدٌ هَمُّهُ کَثِیرٌ صَمْتُهُ مَشْغُولٌ وَقْتُهُ شَکُورٌ صَبُورٌ مَغْمُورٌ بِفِکْرَتِهِ ضَنِینٌ بِخَلَّتِهِ سَهْلُ الْخَلِیقَةِ لَیِّنُ الْعَرِیکَةِ نَفْسُهُ أَصْلَبُ مِنَ الصَّلْدِ وَ هُوَ أَذَلُّ مِنَ الْعَبْدِ.

و درود خدا بر او، در توصیف مؤمن فرمود: شادى مؤمن در چهره او، و اندوه وى در دلش پنهان است، سینه اش از هر چیز گشاده تر (بردباریش در سختیها بى اندازه) و نفسش از هر چیز خوارتر (تواضعش بسیار) است، از برترى جویى بیزار و از ریاکارى متنفر است. اندوه او(برای خطاهایش وآتش دوزخ) طولانى و همّتش (در راه کسب رضای خدا) بلند است، سکوتش فراوان و وقت او با کار مشغول است (وقتش را هدر نمی دهد)، شکرگزار و صبور و همواره در فکر و اندیشه است، دست حاجت به سوى کسى دراز نمى کند. مومن اخلاقش آرام و برخوردش با دیگران همراه با نرمی است و دلش (در برابر حوادث سخت و دشمنان خطرناک) از صخره سخت تر و (در پیشگاه خدا) از بَرده تسلیم تر است.