رمز حیات

حکمت 354 نهج البلاغه: روش تبریک گفتن تولّد نوزاد
(اجتماعى، اخلاقى)

وَ هَنَّأَ بِحَضْرَتِهِ رَجُلٌ رَجُلًا بِغُلَامٍ وُلِدَ لَهُ فَقَالَ لَهُ لِیَهْنِئْکَ الْفَارِسُ فَقَالَ ( علیه السلام ) : لَا تَقُلْ ذَلِکَ وَ لَکِنْ قُلْ شَکَرْتَ الْوَاهِبَ وَ بُورِکَ لَکَ فِی الْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ رُزِقْتَ بِرَّهُ.

(در حضور امام، شخصى با این عبارت، تولّد نوزادى را تبریک گفت «قدم این نوزاد یکه سوار مبارک باد») درود خدا بر او، فرمود: چنین مگو، بلکه بگو: خداوند بخشنده را شکرگزار باش و فرزندى که به تو بخشیده شده، مبارک باشد. امید که بزرگ شود و از نیکوکارى اش بهرمند گردى.

شرح حکمت:
بى شک فرزند، موهوبى الهى است و پیش از هرچیز باید به فکر شکر واهب بود، نه اینکه آن را جداى از برکات الهى شمرد و به شجاعت آینده و یا غارتگرى او اندیشید و بعد از آن باید دعا کرد که خدا این فرزند را از خطرات حفظ کند تا مسیر تکامل را طى کند و به حدّ کمال برسد و مبدأ خیرات و برکات شود و نه تنها براى خودش بلکه خیر و نیکى او به دیگران هم برسد .