رمز حیات

حکمت 431 نهج البلاغه: اقسام روزى
(اقتصادى، اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): الرِّزْقُ رِزْقَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى یُخْرِجَهُ عَنْهَا وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْیَا حَتَّى یَسْتَوْفِیَ رِزْقَهُ مِنْهَا.
و درود خدا بر او، فرمود: روزى بر دو گونه است: یکى آنکه او تو را طلب مى کند و دیگرى آنکه تو در طلبش هستى. هر که دنیا را طلب کند، مرگ در طلب اوست تا از دنیا بیرونش برد و هر که آخرت را طلب کند، دنیا او را طلب کند و روزیش را بتمامى به او رساند.

شرح حکمت:
امام باقر(علیه السلام) مى فرمایند: «عاقلان، زهد در دنیا و رغبت در آخرت را پیشه کردند زیرا آن ها مى دانند که دنیا طالب و مطلوب و آخرت نیز طالب و مطلوب است (یعنى) آن کس که آخرت را طلب کند دنیا به سراغ او مى آید تا رزق او را به طور کامل به او برساند اما کسى که دنیا را طلب کند آخرت، او را مى طلبد یعنى مرگ به سراغش مى آید; هم دنیایش را فاسد مى کند و هم آخرتش را»
در حکمت 379 نیز تعبیر دیگرى از این گفتار حکیمانه آمده است آن جا که امام(علیه السلام) روزى را به دوگونه تقسیم مى کند: گونه اى از آن به سراغ انسان مى آید هرچند او به سراغش نرود و گونه اى از آن که انسان به سراغ آن مى رود; گاه به آن مى رسد و گاه به آن نمى رسد.