رمز حیات

حکمت ۴۳۳ نهج البلاغه: زودگذری لذات و ماندگاری تبعات
(اخلاقى، اعتقادى)

وَ قَالَ (علیه السلام): اذْکُرُوا انْقِطَاعَ اللَّذَّاتِ وَ بَقَاءَ التَّبِعَاتِ.
و درود خدا بر او، فرمود: همواره به یاد داشته باشید پایان لذت ها و برجای ماندن عواقب ناگوارشان را.

شرح حکمت:
اضافه بر همه این ها آن گونه که از آیات و روایات اسلامى برمى آید یکى از آثار گناهان، سلب نعمت ها و مواهب الهى است که گاه زمان هاى بسیار طولانى این محرومیت ادامه مى یابد. امام علیه السلام در خطبه 178 مى فرمایند: «به خدا سوگند هرگز ملتى که در ناز و نعمت مى زیستند نعمتشان زوال نیافت مگر براثر گناهانى که مرتکب شدند. اضافه بر این ها بسیار مى شود که براثر یک گناه لذت بخش زودگذر، ننگ و عارى بر دامان انسان مى نشیند که بعد از مرگ نیز مردم او را به زشتى یاد مى کنند.»
در دعاى 31 صحیفه سجادیه (فى ذکر التوبة وطلبها) امام(علیه السلام) به پیشگاه خدا عرضه مى دارد: (من توبه مى کنم) از گناهانى که لذاتش پایان یافته و تبعاتش پیوسته دامنگیر من است.
در ضمن باید توجه داشت که منظور امام(علیه السلام) لذات معقول و مشروع نیست چراکه در بعضى از روایات تصریح شده که بخشى از ساعات شبانه روز را براى لذت مشروع و معقول بگذارید تا به شما براى انجام وظایف اصلى کمک کند، امام(علیه السلام) می فرمایند: «کسى که از تقوا دورى گزیند تشویق به لذات و شهوات سرکش مى شود و در بیابان گناهان سرگردان خواهد شد و آثار شوم بزرگ آن دامانش را خواهد گرفت.»