رمز حیات

حکمت 474 نهج البلاغه: ارزش عفّت و پاکدامنى
(اخلاقى)

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِیدُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَکَادَ الْعَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلَائِکَةِ.
و درود خدا بر او، فرمود: مجاهد شهید در راه خدا اجر و مزدش بالاتر از کسی نیست که قدرت بر گناه دارد ولی پاکدامنی می ورزد. نزدیک است که فرد پاکدامن فرشته ای از فرشتگان گردد.

شرح حکمت:
مى دانیم که مقام شهیدان در اسلام بسیار والاست و درحدیث معروف نبوى می خوانیم: «والاتر از هر کار نیکى کار نیک دیگرى وجود دارد تا به شهادت در راه خدا مى رسد که بالاتر از آن، نیکى دیگرى نیست.»
قرآن مجید و روایات، درباره شهیدان راه خدا و مقام والاى آن ها سخن بسیار گفته اند. با این حال، امام (علیه السلام) مسأله عفت و پاکدامنى و چشم پوشى از گناه را به هنگامى که انگیزه هاى شدید آن در وجود انسان زنده مى شود کمتر از شهادت در راه خدا ندانسته است و در تأیید این مطلب و تأکید بر آن، در پایان این سخن، عفیف و پاکدامن را همچون فرشته اى از فرشتگان خدا مى شمرد. بخشى از مقاماتى که بسیارى از اولیا و انبیا پیدا کرده اند مرهون عفت نفس آن ها بوده است.
پیغمبر گرامى اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم) مى فرمایند: «کسى که از چهار چیز خود را حفظ کند وارد بهشت مى شود، دنیاپرستى، هواپرستى، شهوت شکم و شهوت جنسى.» در روایت دیگری نیز مى فرماید: «بیشترین چیزى که امت مرا گرفتار آتش دوزخ مى کند دو چیز است: شکم و شهوت جنسى.»
امام باقر(علیه السلام) مى فرمایند: «هیچ عبادت الهى اى برتر از این نیست که انسان در مقابل شکم پرستى و شهوت پرستى عفیف و پاک بماند.»