رمز حیات

حدیث شماره ۱۲ کتاب عقل و جهل اصول کافی
قسمت اول

هشام بن حکم گوید: موسى بن جعفر علیهم السلام به من فرمود: اى هشام خداى تبارک و تعالى صاحب عقل و فهم را در کتاب مژده داده است و فرموده «آن بندگانم را که هر سخن را شنوند و از نیکوترش پیروى کنند مژده بده، ایشانند که خدا هدایتشان کرده و ایشانند صاحبان عقل. (18زمر)» اى هشام همانا خداى متعال به واسطه عقل حجت را براى مردم تمام کرده و پیغمبران را به وسیله بیان یارى کرده و به سبب برهان ها بر ربوبیت خویش دلالتشان نموده و فرموده است «و خدای شما خدای یگانه است، جز او خدایی نیست، رحمتش بی اندازه و مهربانیش همیشگی است. بی تردید در آفرینش آسمان ها و زمین و رفت و آمد شب و روز و کشتی هایی که در دریاها [با جابجا کردن مسافر و کالا] به سود مردم روانند و بارانی که خدا از آسمان نازل کرده و به وسیله آن زمین را پس از مردگی اش زنده ساخته و در آن از هر نوع جنبنده ای پراکنده کرده و گرداندن بادها و ابرِ مسخّر میان آسمان و زمین، نشانه هایی است [از توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] برای گروهی که می اندیشند. (163 و164 بقره)» پس فرموده است «و شب و روز و خورشید و ماه را نیز رام و مسخّر شما قرار داد، وستارگان هم به فرمانش رام و مسخّر شده اند؛ قطعاً در این [حقایق] نشانه هایی است [بر توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] برای گروهی که تعقّل می کنند. (12 نحل)» و باز فرمود «اوست که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، آن گاه از علقه، سپس به صورت طفلی [از رحم مادران] بیرون می فرستد، تا به کمال نیرومندی و قوت خود برسید، آن گاه پیر و سالخورده شوید، و برخی از شما پیش از رسیدن به این مراحل قبض روح می شوید، و [برخی زنده می مانید] تا به آن مدتی که معین و مقرّر است برسید، و برای اینکه شما تعقّل کنید. (67 غافر)» و باز فرموده: همانا در گردش شب و روز و رزقی که خدا از آسمان فرستاد که زمین را بعد از مرده شدنش زنده کرد و در گردش بادها (و ابر مسخر در فضا) براى آنها که تعقل مى کنند نشانه هائیست و باز فرمود «خدا زمین را پس از مرگش زنده مى‏ گرداند، به راستى که آیات [خود] را براى شما به روشنى بیان کردیم، باشد که تعقل کنید. (17 حدید)» و نیز فرمود «و باغهایى از [درختان‏] انگور و کشت ها[ى گوناگون‏] و خرما، همانند و ناهمانند، که همه به یک آب آبیارى مى‏شوند و میوه ‏هاى بعضى را از بعضى دیگر برتر ساخته ‏ایم، بى‏گمان در این براى خردورزان مایه ‏هاى عبرت است. (4 رعد)»