حدیث شماره 7 باب رجوع به قرآن و سنت و اینکه همه حلال و حرام و احتیاجات مردم در قرآن یا سنت موجود است کتاب فضل علم اصول کافی
امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: اى مردم خداى تبارک و تعالى پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به سوى شما فرستاد و قرآن را به حق بر او نازل فرمود در حالى که شما از قرآن و فرستنده قرآن بى خبر بودید و هم از پیغمبر و فرستنده او، در زمان تعطیلى پیغمبران و خواب عمیق و طولانی ملت ها و گسترش نادانى و پیدایش فتنه ها و شکستن پیمان های محکم و کورى از حقیقت و فشار ستم و کاهش دین و شعله ورى آتش جنگ، همزمان با پژمردگی و زردى گلستان های جهان و خشکیدن شاخه ها و پراکندگى برگها و نومیدى از میوه و فرو رفتن آبهاى آن، پرچمهاى هدایت فرسوده و پرچمهاى هلاکت افراشته بود، دنیا به رخسار مردم عبوس و روى درهم کشیده بود، به آنها پشت گردانده و روى خوش نشان نمى داد: میوه دنیا آشوب و خوراکش مردار و نهانش ترس و آشکارش شمشیر بود. بند از بند شما جدا گشته و پراکنده بودید؛ دیدگان مردم جهان نابینا و روزگارشان تیره و تار بود؛ پیوند خویشى خود را بریده و خون یکدیگر را مى ریختند، دختران خود را در کنار خود زنده به گور می کردند، زندگى خوش و رفاه و آسایش از ایشان دور گشته بود، نه از خدا امید پاداشى و نه از او بیم کیفرى داشتند، زنده ترین آنها کور و پلید و مرده آنها در آتش غلطان بود. در آن هنگام پیامبر اکرم نسخه اى از کتب آسمانى نخستین را برایشان آورد که کتب پیش از خود را تصدیق می کرد و حلال را از حرام مشکوک جدا می ساخت، این نسخه همان قرآن است. از او بخواهید تا با شما سخن گوید، او هرگز سخن نگوید، ولى من از او به شما خبر مى دهم، همانا در قرآن علم گذشته و علم آینده تا روز قیامت آمده است. میان شما حکم مى دهد و اختلافات شما را بیان مى کند، اگر از من قرآن را بپرسید به شما تعلیم می دهم.