حدیث شماره 7 باب کلیات توحید کتاب توحید اصول کافی
قسمت دوم
... سپاس خدای را که لباس بزرگی و کبریایی درپوشید بی آنکه دارای تن باشد و لباس شکوه و عزّت را در بر کرد بی آنکه صورتی داشته باشد و بر عرش تسلّط یافت بدون آنکه نابودی به او راه یابد و بر آفریدگانش فرازمند گشت بدون دورى از ایشان و بدون تماس با ایشان. رای او نتوان اندازه ای پنداشت که با آن اندازه پایان پذیرد و مانند و نظیری برایش نباشد تا با آن نظیر شناخته شود. هرکه جز او قدرت نمایی کند خوار است و هرکه جز او گردن فرازی نماید خرد و ناچیز است. همه چیز در برابر عظمتش فروتنى کرده و در دربار سلطنت و عزتش رام و زبون گشته. حرکت چشم ها از درکش وامانده و اندیشه ها و خاطرهای آفریدگان از نزدیک شدن به صفات او کوتاه است. او آغاز است و پیش از همه چیز و پیش از او چیزى نیست و آخر است و بعد از همه چیز و پس از او چیزى نیست. به واسطه چیرگی خود بر همه چیز غلبه یافته است و همه مکانها را بدون حرکت به سوی آنها، مشاهده نمایید و در آنها حضور دارد. هیچ لمس کننده ای او را لمس نکند و هیچ حسّی او را درنیابد. «و او کسى است که هم در آسمان خداست و هم در زمین خداست، و او فرزانه داناست. (84 زخرف)» آفرینش هرچیز را که اراده کرد بی آنکه نمودار و نمونه ای داشته باشد در کمال استحکام و اتقان آفرید. نه نمونه ای در کار بود و نه خستگی در او پدیدار. آنچه را خواست آغاز باشد، اول آن را آفرید و آنچه را خواست از دو ثقل هستى که جن و انس باشند چنانکه خواست ایجاد کرد تا ربوبیتش بشناسند و اطاعتش در میان آنها جای گیرد. او را به بالاترین درجه ستایش بر تمام نعمت هایش می ستائیم و براى اصلاح امور خود از او راهنمائى میجوئیم و از کردارهاى زشت خود به او پناه می بریم و نسبت به گناهانی که از ما سر زده از او آمرزش می طلبیم و گواهى دهیم که شایان پرستشى جز خدا نیست و محمد بنده و فرستاده اوست، او را بدرستى برانگیخت تا نشانش دهد و به سویش رهنما باشد. خدا به برکت آن حضرت از گمراهى به ره یافتگی آورد و از نادانى نجاتمان بخشید، « و هر کس اطاعت خدا و رسولش کند به رستگاری (و پیروزی) عظیمی نائل شده است. (71 احزاب)» و هر که نافرمانى خدا و رسولش کند قطعا دستخوش زیان آشکاری شود و سزاوار عذابی دردناک گردد.