حدیث شماره 3 باب بیان و معرفى کردن خدا و اتمام حجت وى کتاب توحید اصول کافی
حمزه بن طیار گوید امام صادق (علیه السلام) در تفسیر سخن خداى عزوجل «و خدا بر آن نیست که قومی را پس از آنکه هدایت کرد، گمراه سازد، مگر آنکه اموری را که باید از آن بپرهیزند برای آنان بیان کند. (115 توبه)» فرمودند: یعنى تا با آنها معرفى کند آنچه او را خوشنود کند و آنچه او را خشمگین سازد و نیز در تفسیر «راه خلافکاری و پرهیزکاری را به نفس بشر الهام کرد». (8 شمس)» فرمودند: «برایش بیان کرد چه بکند و چه نکند» و در تفسیر «ما راه را به انسان نشان دادیم یا سپاسگزار خواهد بود یا ناسپاسگزار (3 انسان)» فرمودند: «راه را به او معرفى کردیم و او یا اخذ مى کند و یا ترک مى نماید.» و طیار از فرمایش خداوند پرسید که «و اما قوم ثمود را هدایت کردیم ولى آنها کوردلى را بر هدایت بر گزیدند. (17 فصلت)» امام فرمودند: «به ایشان معرفى کردیم و آنها کور دلی را بر هدایت بر گزیدند در صورتى که مى شناختند.» و در روایت دیگرى است «براى آنها بیان کردیم».