حدیث شماره 4 باب در شان انا انزلناه فى لیلة القدر و تفسیر آن کتاب حجت اصول کافی
قسمت اول
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «على بن حسین (علیهما السلام) می فرمود: ««ما آن را در شب قدر فروفرستادیم. (1 قدر)» راست فرمود خداى عز و جل که قرآن را در شب قدر نازل فرمود «و تو چه می دانی که شب قدر چیست. (2 قدر)» پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) فرمودند: «نمی دانم.» خداى عزوجل فرمودند: «شب قدر از هزار ماه بهتر است. (3 قدر)» (هزار ماهی) که شب قدر ندارد. خدا به پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) فرمود: می دانى چرا آن (یک شب) از هزار ماه بهتر است؟ فرمودند: «نه.» فرمودند: زیرا «در آن شب فرشتگان و جبرئیل به اجازه پروردگارشان براى هر مطلبى نازل می شوند. (4 قدر)» و وقتی خداوند عزّتمند به چیزی اذن دهد، به آن راضی است.«آن (شب )تا برآمدن سپیده دم سلام است. (5 قدر)» خدا می فرماید: اى محمد فرشتگانم و روحم از آغاز فرود آمدنشان تا طلوع صبح سلام مرا براى تو می آورند.
سپس در بخشی از کتابش فرمود: «و از فتنه ای بپرهیزید که تنها به ستمکاران شما نمی رسد. (25 انفال)» درباره إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ است (یعنى آنها که به این آیه ستم کردند) و در آیه دیگر قرآنش فرموده « محمد (صلی اللّه علیه و آله) فقط فرستاده خدا بود و پیش از او فرستادگان دیگری نیز بودند، آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود شما به عقب بر میگردید؟ و هر کس به عقب بازگردد هرگز ضرری به خدا نمی زند و به زودی خداوند شاکران را پاداش خواهد داد. (144 آل عمران)» خدا در آیه اول می فرماید چون محمد (صلی اللّه علیه و آله) بمیرد، مخالفین امر خداى عزوجل گویند شب قدر هم با پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) درگذشت. این فتنه اى بود که تنها به آنها رسید و به سبب آن به عقب برگشتند، زیرا اگر می گفتند شب قدر (بعد از پیغمبر صلّى اللَّه علیه و آله) از میان نرفته ناچار براى خداى عزوجل در آن شب امرى لازم است (که فرود آید) و چون به امر اعتراف کردند، چاره اى نیست جز اینکه صاحب الامر هم باشد.»