رمز حیات

﷽

وَآیَةٌ لَهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿۳۳﴾ وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿۳۴﴾ لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿۳۵﴾ سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُونَ ﴿۳۶﴾

و برای آنها نشانه ای است زمین مرده که ما آن را زنده کردیم و از آن دانه ای بیرون آوردیم که از آن می خورند (۳۳) و در آن باغهایی از درختان خرما و انگور قرار دادیم و در آن چشمه‏ ها جاری کردیم. (۳۳)  تا از میوه آن و آنچه دست هایشان به عمل می آورد بخورند، آیا سپاس گزاری نمی کنند؟ (۳۵) منزّه است آنکه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین می رویاند و از وجود خودشان و از آنچه نمی دانند. (۳۶)

۱. «الارض المیته» زمین مرده، زمینی که در فصل پاییز و زمستان تمام روییدنی های آن خشک شده است.

۲. «حبّ» اسم جمع «حبّه» به معنای دانه است.

۳. «نخیل» جمع نخل به معنای درخت خرما و «اعناب» جمع «عنب» که هم به درخت انگور و هم به خود انگور گفته می شود.

۴. «و ما عملته ایدیهم» «ما» در این جمله ممکن است نافیه باشد و واو در آن حالیه باشد. در آن صورت معنای جمله چنین است: و دستان آنها آن میوه را به عمل نیاورده است. یعنی پیدایش میوه در درختان فقط از جانب خداست. احتمال دیگر اینکه «ما» موصوله است و معنای جمله این است: آنچه دستان آنها به عمل آورده. یعنی خدا آن درختان را آفرید تا مردم از میوه آن و نیز از فراورده های آن که خودشان درست می کنند، بخورند.

📚 منبع: کتاب آموزش کاربردی ترجمه و تفسیر قرآن، نسیم کوثر