﷽
کنده شدن روز از شب
در مقام برشمردن آیات و نشانه های خدا، اینک در آیه (۳۷) نشانه دیگری را عنوان می کند و آن آمد و شد شب و روز است. یکی از نشانه های خدا بر مردم، کنده شدن روز از شب است که سبب می شود مردم در تاریکی بمانند. منظور از کنده شدن روز از شب منظور این است که هنگام غروب آفتاب که تدریجاً هوا تاریک و شب شروع می شود، هنوز آثار روز به صورت روشنایی اندک باقی است. در این برهه که هوا نیمه تاریک است، شب و روز در هم تداخل کردهاند و به تدریج تاریکی بر روشنایی غلبه می کند، تا وقتی که هوا تاریک می شود و آن لحظه ای است که روز به کلی ناپدید می گردد. در آن لحظه است که روز از شب کنده میشود و میتوان گفت که شروع شب کامل در یک لحظه اتفاق می افتد و برای همین است که در آیه مورد بحث، پس از ذکر کنده شدن روز از شب می فرماید: «فاذا هم مظلمون» و ناگهان در تاریکی فرو می روند.
روان شدن خورشید به قرارگاه خود
در آیه (۳۸) از آفتاب به عنوان نشانه ای از قدرت خدا نام می برد و میفرماید: آفتاب همواره به سوی قرارگاهی که دارد جریان پیدا می کند. این تقدیر و خواسته خداوند مقتدر و داناست. قرارگاه یا همان «مستقر» خورشید کجاست؟ در تفسیر آیه وجوه گوناگونی گفته شده است؛ مانند حرکت از مشرق به مغرب، حرکت خورشید از بروج دوازده گانه و... . به نظر میرسد که آیه باید ناظر به مطلبی باشد که برای عموم مردم به خصوص در زمان نزول قران قابل درک باشد و آنچه برای آنان قابل تصور بود، حرکت خورشید از مشرق به مغرب بود.
📚 منبع: کتاب آموزش کاربردی ترجمه و تفسیر قرآن، نسیم کوثر