رمز حیات

حدیث شماره 2 باب اشاره و نص بر امامت امام حسین علیه السلام کتاب حجت اصول کافی

قسمت اول

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «چون وفات حسن بن على (علیهما السلام) فرا رسید به قنبر فرمود: «اى قنبر ببین پشت در، مؤمنى از غیر آل محمد( علیهم السلام) هست؟» عرض کرد خداى تعالى و پیغمبر و پسر پیغمبرش آن را از من بهتر می دانند. فرمودند: «محمد بن على را (که مادرش حنفیه است) نزد من آور (پس مقصود از سؤال کردن حضرت این بود که به قنبر بفرماید: من می دانم کسى جز محمد بن حنفیه آنجا نیست، او را بیاور و گفته‏اند مقصودش از مؤمن عزرائیل است، زیرا او بر در خانه ائمه اجازه می گرفت) قنبر گوید به نزد او رفتم، چون وارد شدم، گفت امیدوارم جز خیر پیش نیامده باشد. عرض کردم ابامحمد را اجابت کن (که تو را می خواند) او با شتاب بدون اینکه بند نعلین خود را ببندد با من دوید، چون مقابل امام رسید سلام کرد. امام حسن بن على (علیهما السلام) به او فرمودند: «بنشین که مانند تو شخصى نباید از شنیدن سخنى که سبب زنده شدن مردگان و مردن زنده ‏ها مى‏شود، غایب باشد.» (آن سخن وصیت آخر عمر من است که دلهاى مرده را زنده میکند و هر زنده‏اى که آن را نپذیرد، در شمار مردگان آید)...