حدیث شماره 8 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
حسن بن جهم گوید خدمت امام رضا (علیه السلام) نشسته بودم که پسر کودکش را طلبید و روى دامنش نشانید و به من فرمودند: «او را برهنه کن و پیراهنش را بکن.» من پیراهنش بیرون آوردم، به من فرمودند: «میان دو شانه اش را نگاه کن»، من نگاه کردم، دیدم در یک شانه اش چیزى بود مانند مهر که در گوشت فرو رفته، به من فرمودند: «این را می بینى؟ پدرم مانند همین علامت را در همین جا داشت.»
حدیث شماره 7 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
ابن قیاماى واسطى گوید خدمت حضرت على بن موسى (علیه السلام) رسیدم و عرض کردم ممکن است (در یک زمان) دو امام وجود داشته باشد؟ فرمودند: «نه، مگر اینکه یکى از آنها ساکت باشد» (مانند امام حسین (علیه السلام) که در زمان حیات امام حسن (علیه السلام) ساکت نشسته بود) عرض کردم اینک شما امام ساکتى همراه ندارید (تا جانشین و امام بعد از شما باشد) و در آن زمان هنوز ابوجعفر (علیه السلام) براى او متولد نشده بود. حضرت به من فرمودند: «به خدا سوگند که خدا از من فرزندى به وجود مىآورد که به وسیله او حق و اهل حق را ثابت کند و باطل و اهل باطل را از میان ببرد.» پس بعد از یک سال ابوجعفر (علیه السلام) متولد شد و ابن قیاما واقفى بود (و واقفیّه، طائفه اى از شعیه اند که بعد از امام موسى علیه السلام به امامى قائل نیستند).
حدیث شماره 6 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
معمر بن خلاد گوید پس از ولادت ابى جعفر (علیه السلام) خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) موضوعى مذاکره شد. حضرت فرمودند: «شما چه احتیاجى به این مطلب دارید، این ابوجعفر است که من او را در جاى خود نشانده و در جایگاه خودم قرار داده ام.»
حدیث شماره 5 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
ابن ابى نصر گوید ابن نجاشى به من گفت: امام بعد از صاحب تو (امام رضا علیه السلام) کیست ؟ دوست دارم این را از او بپرسی تا بدانم. من خدمت امام رضا (علیه السلام) رسیدم و آن سخن را با او بازگفتم. حضرت فرمودند: «امام، پسر من است.» سپس فرمودند: «آیا کسى جرأت می کند در حالی که فرزندی ندارد بگوید پسر من.»
حدیث شماره 4 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
حسین بن بشار گوید ابن قیاما (واقفى مذهب) در نامه اى که به امام رضا (علیه السلام) نوشته می گوید: شما چگونه امامى هستید که فرزند ندارید؟!! حضرت رضا (علیه السلام) - مانند شخص خشمگین- به او پاسخ فرمودند: «تو از کجا می دانى که من فرزند نخواهم داشت؟! به خدا که شب و روز نگذرد جز اینکه خدا به من پسرى عنایت کند که به سبب او میان حق و باطل را فیصل دهد.»
حدیث شماره 3 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
محمد بن عیسى گوید خدمت حضرت ابى جعفر ثانى (امام جواد علیه السلام) رسیدم و درباره موضوعاتى با من مناظره کرد، سپس فرمودند: «اى اباعلى! شک و تردید از میان برفت. پدرم جز من (فرزندى) ندارد.» (اگر پدر من هم مانند امامان سابق پسران متعدد می داشت ممکن بود، نسبت به تعیین امام از میان آنها شکى پدید آید)
حدیث شماره 1 باب اشاره و نص بر امامت امام جواد علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
یحیى بن حبیب گوید کسى که نزد امام رضا (علیه السلام) نشسته بود، به من خبر داد که چون همه از مجلس برخاستند حضرت به آنها فرمود: «اباجعفر (امام محمد تقى علیه السلام) را ملاقات کنید و به او سلام دهید و با او تجدید عهد کنید.» چون آنها برخاستند، به من متوجه شد و فرمود: «خدا رحمت کند مفضل را که به کمتر از این هم قناعت می کرد.»
شرح:
از جمله اى که حضرت در آخر روایت فرمود، ممکن است مقصود این باشد که مفضل در باره شناختن امام و تسلیم به او به عبارت و دستورى کمتر از این هم قناعت می نمود، یعنى مقصود را می فهمید و اطاعت می کرد و این جمله تعریض و ملامت است نسبت به بعضى از حضار آن مجلس که مقصود آن حضرت را نفهمیدند و هنوز مردد بودند.
حدیث شماره 16 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
محمد بن سنان گوید یک سال پیش از آنکه امام کاظم (علیه السلام) به عراق آید خدمتش رسیدم پسرش على (علیه السلام) برابرش نشسته بود، حضرت به من نگریست و فرمودند: «اى محمد! در این سال حرکتی (مسافرتى) پیش آید، به خاطر آن بی تابى مکن.» عرض کردم قربانت گردم، آن چه چیزی است؟ سخن شما مرا پریشان کرد. فرمودند: «من به سوى آن طغیانگر (مهدى عباسى) می روم، ولى آگاه باش که از خود او و از کسى که بعد از اوست (هادى) بدى به من نمی رسد.» عرض کردم قربانت گردم، سپس چه مىشود؟ فرمودند: «خدا ستمگران را گمراه کند و خدا آنچه خواهد می کند.» (اشاره به مسموم شدن آن حضرت به دست هارون است) عرض کردم قربانت، مطلب چیست؟ فرمودند: هر که در حق این پسرم ستم کند و امامتش را پس از من انکار نماید (چون طایفه واقفیه)، مانند کسى است که در حق على بن ابى طالب (علیه السلا)م ستم کرده و امامت او را پس از رسول خدا (صلّى اللَّه علیه و آله) انکار نموده است.» عرض کردم به خدا که اگر خدا به من عمرى دهد حق او را تسلیمش کنم و به امامتش اقرار ورزم، فرمودند: «راست گفتى، اى محمد! خدا به تو عمر می دهد و تو هم حق او را تسلیمش می کنى و به امامت او و آنکه بعد از اوست اقرار می کنى.» عرض کردم، بعد از او کیست؟ فرمودند: «پسرش محمد (علیه السلام)» عرض کردم نسبت به او هم راضى و تسلیم هستم.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت دوازدهم
على (بن موسى علیهماالسلام) فرمودند: «لا حول و لا قوه الا بالله العلى العظیم. همانا اى برادرانم! خدا می داند که من مشتاق شادمانی شما هستم، خدایا! اگر تو می دانى که من صلاح ایشان را می خواهم و نسبت به آنها خوش رفتار و پیوندساز و مهربانم، در هر شب و روز مرا براى کارهاى ایشان یارى کن و جزاى خیرم بده و اگر قصد دیگرى دارم، تو هر پنهانى را می دانى، مرا چنان که سزاوارم جزا بده، اگر قصد بدى دارم جزاى بد و اگر قصد خیرى دارم جزاى خیرم ده. خدایا ایشان را اصلاح کن و کارهایشان را اصلاح کن، و شیطان را از ما و آنها دور کن، و آنها را بر اطاعتت یارى و به هدایتت موفق دار، همانا اى برادر! من خوشحالى شما را مشتاقم و به صلاح شما کوشایم، و خدا نسبت به آنچه می گویم مورد اعتماد است.» عباس گفت: من زبان تو را خوب می شناسم، براى بیل تو نزد ما گلى نیست (یعنى حناى تو نزد ما رنگى ندارد) و با این سخن از یک دیگر جدا شدند و صلّى اللَّه على محمد و آله.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت یازدهم
عباس گفت: هر چه به ما دهى از زیادى اموال خود ماست و آنچه ما از تو طلبکاریم، بیشتر از اینهاست. حضرت فرمودند: «هر چه خواهید بگوئید، آبروى من آبروى شماست، اگر خوشرفتارى کنید به نفع خود شما نزد خدا محفوظ است. و اگر بدرفتارى کنید، خدا آمرزنده و مهربان است. به خدا که شما می دانید من این زمان فرزند و وارثى جز شما ندارم و اگر چیزى را نگاه دارم از آنچه شما گمان مى کنید، یا آن را ذخیره کنم، از براى شما است و بازگشت آن به سوى شما خواهد بود. به خدا از وقتى که پدر شما- رضى اللَّه عنه - وفات کرده است، مالى به دست نیاورده ام، جز اینکه در مواردى که خبر دارید به مصرف رسانیده ام.» عباس برجست و گفت: به خدا که چنین نیست، خدا براى تو امتیازی بر ما قرار نداده است، ولى حقیقت این است که پدر ما بر ما حسد برد و چیزى را خواست که خدا نه براى او و نه براى تو روا دانسته بود و خودت هم می دانى. من صفوان بن یحیى فروشنده پارچههاى سابرى را در کوفه می شناسم (سابرى پارچه نازکى بوده که در سابور فارس می بافته اند و صفوان وکیل امام هشتم و امام نهم علیهما السلام بوده است و گویا وکیل امام هفتم هم بوده است) اگر زنده ماندم گلوى او را می گیرم و تو را هم با او.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت دهم
و در آن وصیّت نامه که عباس مهر آن را شکست، در زیر مهر، نام این گواهان نوشته بود: ابراهیم بن محمد، اسحاق بن جعفر، جعفر بن صالح، سعید بن عمران. و در مجلس قاضى روی ام احمد را گشودند. چون ادعا می کردند که این زن، ام احمد نیست. تا نقاب از چهره اش برداشته، شناختند که خود اوست. آن هنگام ام احمد گفت: به خدا که آقایم (موسى بن جعفر علیه السلام) به من فرمود: در آینده تو را به زور می گیرند و به مجالس می کشند. اسحاق بن جعفر به او پرخاش کرد و گفت: ساکت باش که زنان به سستى و ناتوانى منسوب هستند، گمان ندارم آن حضرت در این باره چیزى فرموده باشد. سپس على (امام هشتم) علیه السلام به عباس رو کرد و فرمودند: «برادرم! من می دانم که غرامت ها و بدهکاری هائى که دارید، شما را به این کار واداشته است، سعید (بن عمران)! برو و هر چه بدهکارى دارند تعیین کن و سپس از جانب ایشان بپرداز. نه به خدا سوگند، تا زمانى که من روى زمین راه روم از همراهى و احسان به شما دست بر نمیدارم. شما هر سخنى دارید بگوئید.»
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت نهم
قاضى به على (بن موسى الرضا علیه السلام) گفت: برخیز اى ابو الحسن، همان لعنتى که امروز از جانب پدرت به من رسید، مرا بس است. پدرت به تو اختیارات وسیعى داده، نه به خدا سوگند، پسر را هیچ کس بهتر از پدر نشناسد، به خدا که پدر تو نزد ما نه سبک مغز بود و نه سست رأى. عباس به قاضى گفت: خدایت اصلاح کند، آن مهر را بردار و نوشته زیرش را بخوان. ابو عمران قاضى گفت: نه، من برنمیدارم، همان لعنتى که امروز از پدرت بمن رسید، مرا بس است. عباس گفت: من آن مهر را برمی دارم، قاضى گفت: تو خود دانى، عباس مهر را برداشت. دیدند در آن نوشته است، خارج کردن ایشان (برادران) را از وصایت بیرون کرده، و على را تنها ثابت داشته و ایشان را در ولایت و حکم على داخل گردانیده؛ خواه دوست دارند و خواه کراهت داشته باشند. و خارج نمودن ایشان را از تصرف در موقوفه و غیر موقوفه. و گشودن آن وصیّت نامه بر ایشان بلا و رسوایى و خوارى، و از براى حضرت على (بن موسى الرّضا علیه السلام) خیر و خوبى بود.....
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت هشتم
چون او چنین گفت ابراهیم بن محمد بر او حمله کرد و گفت: اگر آن را بگوئى ما از تو نپذیریم و تصدیقت نکنیم و تو نزد ما سرزنش شده و منفور خواهى بود، ما تو را در کودکى و بزرگیت به دروغ شناخته ایم و اگر در تو خیری بود، پدرت تو را بهتر مى شناخت، همانا پدرت به ظاهر و باطن تو شناساتر بود، او تو را بر نگهدارى دو دانه خرما امین نمی دانست. سپس عمویش اسحاق بن جعفر به سویش رفت و گریبان او را گرفت و گفت: تو هم کم خرد و هم ناتوان و هم نادانى، این هم روى کارى که دیروز کردى باشد (معلوم مى شود که قبلا هم کار زشتى از او صادر شده است) و حضار دیگر هم اسحاق را کمک کردند...
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت هفتم
ابوالحکم گوید عبد اللَّه بن آدم جعفرى از یزید بن سلیط چنین روایت کند که ابو عمران طلحى قاضى مدینه بود، چون موسى بن جعفر (علیهماالسلام) درگذشت، برادران امام هشتم، او را به نزد طلحى قاضی بردند. عباس بن موسى (بن جعفر) گفت خدا تو را به اصلاح آورد، و ما را به وجود تو بهرمند گرداند.، همانا در پائین این وصیتنامه گنج و گوهری است (یعنى جمله ای است که براى ما سود بسیارى دارد) و این برادر می خواهد از ما پنهان کند و خودش تنها از آن استفاده کند و پدر ما هم- خدایش رحمت کند- همه چیز را به او واگذار کرده و ما را بىچیز گذاشته است و اگر من خوددارى نمی کردم، در برابر همه مردم به تو خبر مهمى می گفتم...
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت ششم
و هیچ کس را نرسد که وصیت مرا بر خلاف آنچه ذکر کردم و نام بردم ظاهر سازد و منتشر کند، هر که بدى کند بر خود کرده و هر که نیکى کند به خود کرده است، « و پروردگارت به بندگان ستم نمی کند (46 فصلت)» و درود خدا بر محمد و خاندانش باد. هیچ سلطان و شخص دیگرى حق ندارد، این وصیتنامه را که پائینش را مهر کرده ام پاره کند، کسى که چنین کند، لعنت و خشم خدا و لعنت لاعنان و ملائکه مقربین و جمعیت پیامبران و مؤمنان از مسلمین بر او باد.» و ابوابراهیم حضرت امام موسى کاظم (علیه السلام) و گواهان نوشتند و مهر کردند و خدا رحمت فرستد بر محمد و آل او».....
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت پنجم
و کنیزانى که از من اولاد دارند، هرکس در خانه و حجاب خود ماند، آنچه در زنده بودن من برای او روا بود اگر او (علی) بخواهد باز هم روا واهد بود. و هر کدام از آنها که شوهر کند، دیگر حق ندارد به سراپرده من باز گردد، مگر در صورتى که على رأى دیگرى دهد. و دخترانم نیز همچنانند، نه کسی از برادران مادری شان و نه حاکم و عمویی جز با رأى و مشورت او نمی تواند دخترانم را شوهر دهد و اگر جز این کردند با خدا و رسولش مخالفت کرده و با حکومت او جنگیده اند، على به ازدواج فامیل خویش بیناتر است، اگر خواهد به شوهر دهد می دهد، و اگر خواهد ترک کند، ترک می کند. من به آن زنها همچنان که در مکتوبم نوشته‌ام، وصیت کرده‌ام و خدا را بر آنها گواه گرفته ام و على و ام احمد هم گواهند.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت چهارم
و هر سلطان یا هر شخصى از مردم که از او جلوگیرى کند، یا او را نسبت به آنچه در این مکتوب ذکر نمودم، یا نسبت به اشخاصى که نام بردم (از زنان و کودکان) مانع شود، از خدا و رسولش بیزارى جسته و خدا و رسولش نیز از او بیزار باشند، و لعنت و خشم خدا و لعنت لاعنان و ملائکه مقربین و پیغمبران و مرسلین و تمام مؤمنین بر او باد. و هیچ یک از سلاطین حق ندارد او را از کارى باز دارد. او نه به من بدهکار است و نه کسی از فرزندانم به جهت من از او طلبی دارد و هر چه گوید درست است، اگر کم کند او خود بهتر داند و اگر زیاد کند، او همچنان راستگوست و مقصود من از وارد کردن فرزندانى را که در وصیت وارد کردم، تنها از نظر احترام بنام و تکریم آنها بود.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت سوم
و نیز وصیت نمودم به او و به پسرانم: ابراهیم و عباس و قاسم و اسماعیل و احمد و نیز ام احمد، سرپرستى موقوفات و اموال و بردگان و کودکانم را که بازماندگان من هستنند. و امور زنانم را به علی وصیت می کنم نه به آنها. و تولیت ثلث موقوفه پدرم و ثلث خودم نیز تنها با او است که در هر راه خواهد به مصرف رساند و نسبت به آنها حق صاحب مال را نسبت به مالش دارد، اگر خواهد بفروشد یا ببخشد یا واگذار کند یا به کسانى که نام بردم یا دیگرانى که نام نبردم صدقه دهد، اختیار با او است. و على، به منزله من است در این وصیت نسبت به مال و اهل و فرزندانم، و اگر بخواهد برادرانش را که در نوشته ام نام بردم ثابت بدارد، و اگر نخواهد اختیار دارد که خارجشان کند، بر او سرزنشى نیست و کسى حق رد کردن او را ندارد. و اگر دریافت که حال آنها نسبت به زمانى که من از ایشان جدا می شوم تغییر کرد (مانند عروض جنون و سفه و خیانت) حق دارد ایشان را تحت سرپرستى خود درآورد. و اگر یکى از آنها بخواهد خواهر خود را به شوهر دهد، جز به اجازه و فرمان او حق ندارد. زیرا او به امر ازدواج خویشانش آشناتر است.
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت دوم
و نیز ایشان را گواه گرفت که «این وصیّت نامه من است به خطّ من، و وصیّت نامه جدّم امیرالمؤمنین على بن ابى طالب (علیه السلام) و وصیّت نامه محمد بن على (علیهماالسلام) را پیش از این نوشته ام، و این نسخه را از روى آن، حرف به حرف نوشته ام (که یک حرف از این زیاده و کمتر از آن نیست)، و وصیت جعفر بن محمد (علیهماالسلام) هم مانند این است. همانا من به على وصیت می کنم و پسران دیگرم را همراه او می سازم به شرط اینکه او بخواهد و آنها را شایسته تشخیص دهد و دوست داشته باشد که تثبیتشان کند و اگر نخواست و دوست داشت که خارجشان کند، اختیار با اوست، و با وجود او ایشان اختیارى ندارند.....
حدیث شماره 15 باب اشاره و نص بر امامت امام رضا علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت اول
یزید بن سلیط گوید هنگامى که موسى بن جعفر (علیهماالسلام) وصیت می فرمود؛ ابراهیم بن محمد جعفرى، اسحاق بن محمد جعفرى، اسحاق بن جعفر بن محمد، جعفر بن صالح، معاویه جعفرى، یحیى بن حسین بن زید بن على، سعد بن عمران انصارى، محمد بن حارث انصارى، یزید بن سلیط انصارى، محمد بن جعفر بن سعد اسلمى که نویسنده وصیت نامه اول بود، شاهد گرفت.
ایشان را گواه گرفت بر اینکه او گواهى می دهد که شایسته پرستشى جز خداى یکتاى بىانباز نیست و اینکه محمد (صلی الله علیه و آله) بنده و فرستاده اوست، و اینکه روز قیامت بدون شک آمدنی است، و خداوند هر که را در گورهاست زنده می کند و زنده شدن پس از مرگ حق است و وعده خدا حق است و حساب حق است و داورى حق است و ایستادن در برابر خدا حق است و آنچه محمد (صلّى اللَّه علیه و آله) آورده حق است و آنچه روح الامین (جبرئیل) نازل کرده حق است. بر این عقیده زندگى کردم و بر این می میرم و بر این از گور برمی خیزم ان شاء اللَّه.
