رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

هلال ماه

یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأهِلَّةِ قُلْ هِیَ مَوَاقِیتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ وَلَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوْاْ الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۱۸۹﴾

درباره «هلالهاى ماه» از تو سؤال مى کنند; بگو: آنها، بیان اوقات (و تقویم طبیعى) براى (نظام زندگى) مردم و (تعیین وقت) حج است. و کار نیک، آن نیست که از پشت خانه ها وارد شوید (آنچنان که در جاهلیت در حال احرام مرسوم بود); بلکه نیکى این است که پرهیزگار باشید. و از در خانه ها وارد شوید و تقوا پیشه کنید، تا رستگار گردید.

بسم الله الرحمن الرحیم

رضای خداوند

مال حلال

وَلاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُواْ فَرِیقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۸۸﴾

و اموالتان را میان خودتان به ناروا مخورید و [به عنوان رشوه قسمتى از] آن را به قضات مدهید تا بخشى از اموال مردم را به گناه بخورید در حالى که خودتان [هم خوب] مى‏ دانید.

در این دستور پروردگار عالمیان صراحتاً امر نموده است که کلاهبرداری نکرده و این کار را زرنگی ننامید. خوردن مال مردم از این طریق گناهی بزرگ است.

نکته: در این دستور اشاره­ ای به تقوا نگردیده است.

+ میلاد امام جواد علیه السلام رو خدمت همه شما تبریک عزیز می نمایم. لینک زیارت نیابتی امام جواد علیه السلام رو در اینجا قرار دادم.

بسم الله الرحمن الرحیم

آیه­ ی 187 احکام مربوط به روزه را بیان می ­دارد. این احکام عبارتند از:

1. نزدیکی با زنان در شب­ های ماه مبارک حلال است.

2. خوردن و آشامیدن در شب­ ها حلال است و روزه از طلوع فجر صادق آغاز شده و تا فرا رسیدن شب ادامه دارد.

3. نزدیکی با زنان در هنگام روزه و اعتکاف در مسجد حرام است.

زنان برای مردان پوشش­ اند و مردان برای زنان. خداوند می ­داند که انسان­ ها در این زمینه نسبت به خودشان خیانتکارند، لذا خداوند متعال نزدیکی با همسران را در شب­ های این ماه حلال فرمود.

به حد و حدود الهی حتی نباید نزدیک شد. خداوند متعال آیات و نشانه هایش را به روشنی برای مردم بیان می نماید، شاید متقی شوند. در صورت نزدیک شدن به حدود الهی، از دایره­ ی تقوا خارج خواهیم شد. به عبارت دیگر آرمان حقیقی همه­ ی انسان­ها باید قرار گرفتن در جرگه­ ی متقین باشد. 

ان شاءالله ما نیز در زمره متقین قرار گیریم.

بسم الله الرحمن الرحیم

احکام

أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُواْ مَا کَتَبَ اللّهُ لَکُمْ وَکُلُواْ وَاشْرَبُواْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلَى الَّلیْلِ وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿۱۸۷﴾

در شبهاى روزه همخوابگى با زنانتان بر شما حلال گردیده است آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها. (هر دو زینت یکدیگر هستید و باعث حفظ یکدیگر) خداوند می‏ دانست که شما به خود خیانت می‏ کردید (و این کار را که ممنوع بود بعضا انجام می ‏دادید) پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون (در شبهاى ماه رمضان مى ‏توانید) با آنان همخوابگى کنید و آنچه را خدا براى شما مقرر داشته طلب کنید و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته سیاه (شب) بر شما نمودار شود سپس روزه را تا (فرا رسیدن) شب به اتمام رسانید و در حالى که در مساجد معتکف هستید (با زنان) آمیزش نکنید، این است ‏حدود احکام الهى پس (زنهار به قصد گناه) بدان نزدیک نشوید خداوند این چنین آیات خود را برای مردم روشن می ‏سازد، باشد که پرهیزگار گردند.

توضیحات مربوط به آیات رو ان شاءالله در پست بعدی خدمتتان عرض خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

دعا

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ ﴿۱۸۶﴾

و هنگامی که بندگان من از تو درباره من سؤال کنند (بگو) من نزدیکم! دعای دعا کننده را به هنگامی که مرا می‏ خواند پاسخ می‏ گویم، پس آن ها باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان بیاورند تا راه یابند (و به مقصد برسند).

شاید بتوان گفت آیه 186 رئوفانه­ ترین آیه­ ایست که تا اینجای قرآن خوانده ­ایم. در این آیه خداوند متعال پنج مرتبه می ­فرماید من.

1. بندگان من؛

2. از من بپرسید؛

3. همانا من نزدیک هستم؛

4. اجابت نمودن برای من است؛

5. به من ایمان آورید.

شاید بتوان گفت از دیگر برکات ماه مبارک رمضان قرب الهی است. دعا نیز به واسطه ­ی این قرب مستجاب است.

نکته: خداوند متعال جویندگان حقیقت را «بندگان من» خطاب می­ نماید. عدم ایمان این افراد به واسطه­ ی عدم شناختشان است. همچنین پروردگار عالمیان خود را به آن­ها به گونه­ای معرفی می­ نماید که رحمانیت مطلقش (نزدیکی) به همراه احاطه کاملش (استجابت خواسته­ ها) را توامان می­ رساند. لذا غیر از پروردگار عالمیان نمی ­ماند که اینچنین قابل اعتماد و قابل تکیه باشد.

+ امشب شب آرزهاست؛ بقول معروف خداوند دستش پر هست؛ کم نخواهیم ازش و از خدا هر آنچه خیر و مصلحت هست رو همراه با عافیت و سلامتی برا خودمون و همه بخواهیم. البته یادمون باشه که در راس همه آرزوهامون ظهور حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف و دیدار ایشون رو از خداوند تقاضا کنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به آیه شریفه 185 سوره مبارکه بقره داریم:

الف) ماه رمضان، ماهی است که:

      1. قرآن در آن نازل شده است؛

      2. هدایت است برای مردم؛

      3. روشنگری ­هایی است از هادی و فرقان.

آیه دوم سوره­ ی بقره می ­فرماید: قرآن هدایت است برای متقین، اما این آیه می­ فرماید«هدایت است برای مردم». با این توجه می­ توان گفت که عبارت مورد نظر به ماه رمضان مربوط می­ گردد نه قرآن. لذا این ماه به حدی عظیم است که حتی مغضوبین نیز فرصت بازگشت می­ یابند. پس از ذکر این سه ویژگی در مورد ماه مبارک، نتیجه زیر گرفته می­ شود.

ب) هرکس با مشاهده این ماه روزه بگیرد.

پ) 1- افراد مریض و مسافر در ایامی دیگر به همان تعداد روزه بگیرند؛

     2- خداوند متعال به شما آسانی را اراده نموده، نه سختی را؛

     3- لذا قضای روزه­ ها را برای کامل شدن تعداد آن­ ها باید به جا آورید(بنابراین تعداد مهم است).

ت) خداوند متعال را به خاطر هدایتی که شده ­اید، بزرگ بدارید. شاید سپاس گذار شوید.

از دیگر نشانه­ های عظمت این ماه مبارک، گزاره فوق است. چنان­ چه پیشتر نیز گفته شده است، هدایت پاداش متقین و رستگاری نتیجه این هدایت است. لذا هنگامی که پروردگار عالمیان می­ فرماید هرکس با رعایت آداب و قواعد این ماه مبارک هدایت می­ شود، در واقع آن فرد جزءِ متقین قرار گرفته و رستگار شده است.

+ ان شاءالله ما نیز جز متقین قرار بگیریم.

بسم الله الرحمن الرحیم

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلاَ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۱۸۵﴾

(آن چند روز معدود،) ماه رمضان است که قرآن در آن نازل شده است که راهنماى مردم است و آیات روشنگرى شامل رهنمودها و جداکننده حق از باطل در بردارد، پس هرکس از شما که در آغاز ماه حاضر (مقیم‏) بود بر اوست که روزه بگیرد و هرکس بیمار یا در سفر بود، باید تعدادى از روزهاى دیگر (روزه بدارد)، خداوند براى شما آسانى مى‏ خواهد و دشوارى نمى‏ خواهد، تا سرانجام شمار (روزهاى روزه) را کامل کنید و خداوند را براى آنکه رهنمونیتان کرده است تکبیر بگویید و باشد که سپاسگزار باشید.

بسم الله الرحمن الرحیم

روزه سومین دستور نوشته شده بر انسان­ های با آرمان تقوا است. تفاوتی که این دستور با دو دستور قبلی دارد این است که روزه در ادیان گذشته نیز وجود داشته است.[آیه 183]

الف) روزهایی با تعداد مشخص باید روزه گرفته شود.

ب) افراد مریض و مسافر باید در ایامی دیگر به همان تعداد روزه بگیرند.

پ) 1- کسانی که روزه گرفتن برایشان طاقت­فرسا(نه مضر) است، مسکینان را طعام دهند.

    2- هرکس بیشتر خیر برساند، سود آن برای خود اوست.

    3- این افراد اگر روزه بگیرند، برایشان بهتر است، اگر بدانند.[آیه 184]

امروز روز شهادت امام علی النقی علیه السلام هست. همانطور که در پست مربوط به میلاد این امام همام قبلا عرض کردم از جمله میراثهای به جا مانده از ایشان زیارت جامعه کبیره است که مضامین بسیار عالی امام شناسی در ان موج می زند.

این مصیبت رو خدمت حضرت حجه ابن الحسن علیه السلام تسلیت عرض میکنم و از خداوند برای ایشان سلامتی صبر و تعجیل در فرجشان را خواستارم، که همانا فرج ایشان به سود تک نک موجودات این عالم می باشد.

پیشنهادم که در این روز برای شما دارم معرفی لینک ثبت نام زیارت نیابتی امام هادی و امام حسن عسکری علیهماالسلام هست که در این پست نیز قبلا بهتون پیشنهاد کرده بودم.

اللهم عجل لولیک الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم

ماه مبارک رمضان

روزه

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۸۳﴾

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید روزه بر شما مقرر شده است همان گونه که بر کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد که پرهیزگارى کنید.

أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۸۴﴾

[روزه در] روزهاى معدودى [بر شما مقرر شده است] [ولى] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد [به همان شماره] تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه بدارد] و بر کسانی که قدرت انجام آن را ندارند (همچون بیماران مزمن و پیرمردان و پیره زنان) کفاره‏ اى است که خوراک دادن به بینوایى است و هر کس به میل خود بیشتر نیکى کند پس آن براى او بهتر است و اگر بدانید روزه گرفتن براى شما بهتر است.

بسم الله الرحمن الرحیم

آیات 181 تا 183 حکم وصیت را روشن می­ نمایند. در این حکم سه وجه وجود دارد.

الف) وصیت­ کننده

فرد هنگامی که مرگ را بر خود حاضر دید باید برای والدین و خویشاوندان خود بهترین وصیت را انجام دهد. وصیت، حقی است بر متقین که باید ادا نمایند.[آیه 180]

ب) وارثین

کسانی که در وصیت ذی ­نفع یا ذی ­ضرر هستند. حق ندارند آن را تغییر دهند و وصیت باید بدون هیچ کم و کاستی به اطلاع همه­ ی وارثان برسد. تبدیل وصیت بر کسانی که آن را تغییر می­ دهند، گناه بزرگی است.[آیه 181]

پ)ریش ­سفیدان

اگر خوف آن باشد که وصیت عامل ضایع شدن حقی شود و یا سبب انجام گناهی باشد، نباید به آن عمل نمود. در این میان هیچ گناهی نیست اگر کسی بین وارثان ریش­ سفیدی نموده و روابط آنها را اصلاح نماید. همانا خداوند بخشنده­ ی مهربان است.[آیه 182]

نکته: همان­ گونه که قصاص و روزه بر بندگان نوشته شده است، وصیت به خوبی نیز بر آنان نوشته شده است و این موضوع حقی بر متقین است که باید اداء کنند.

بسم الله الرحمن الرحیم

وصیت

کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالأقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ ﴿۱۸۰﴾

بر شما مقرر شده است که چون یکى از شما را مرگ فرا رسد اگر مالى بر جاى گذارد براى پدر و مادر و خویشاوندان [خود] به طور پسندیده وصیت کند [این کار] حقى است بر پرهیزگاران.

فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۱۸۱﴾

پس هر کس آن [وصیت] را بعد از شنیدنش تغییر دهد گناهش تنها بر [گردن] کسانى است که آن را تغییر مى‏ دهند آرى خدا شنواى داناست.

فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلاَ إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ﴿۱۸۲﴾

ولى کسى که از انحراف [و تمایل بیجاى] وصیت ‏کننده ‏اى [نسبت به ورثه ‏اش] یا از گناه او [در وصیت به کار خلاف] بیم داشته باشد و میانشان را سازش دهد بر او گناهى نیست که خدا آمرزنده مهربان است.

توضیحات مربوط به این آیات رو ان شاءالله در پست آینده خواهیم گفت.

فرا رسیدن ماه رجب و میلاد امام محمد باقر علیه السلام رو خدمت همه شما تبریک عرض می نمایم.

ان شاءالله از فضلیت ها و فرصت های این ماه پرخیر و برکت حداکثر استفاده را ببریم.

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به آیات شریفه 178 و 179 سوره مبارکه بقره؛ در حکم قصاص باید به سه وجه توجه نمود.

الف) صاحبان حق

صاحبان حق اگر در اجرای حکم قصاص تخفیف قائل شوند، مهربانی و گذشتی است که در طول رحمت پروردگار عالمیان صورت داده­اند. در عین حال آن­ها می­توانند از حق خود گذشت ننموده و آن را به طور کامل ایفا نمایند.[آیه 178]

ب) مجرم

مجرم نیز در صورتی که گذشتی نسبت به او صورت پذیرفت، باید سعی کند به نحو احسن این نیکی را جبران نماید. مجرم باید بداند این گذشت در واقع فرصت مجددی است که خداوند متعال به او داده است، لذا پس از این باید بسیار مراقب اعمال و رفتار خود باشد. که اگر تکرار شود برای او عذاب دردناکی است.[آیه 178]

پ) حکومت

ترس فرد از قصاص خود یک عامل پیش­گیرنده است و لذا همین ترس به گونه ­ای عامل حیات می ­شود. حکومت نیز باید امکان ایفای حق مظلومین را نسبت به ظالمان فراهم نماید. این حکم، عامل ایجاد امنیت در جامعه خواهد شد.

نکته: اولین دستوری که به متقین داده شده تا در جامعه برقرار نمایند، امکان اجرای حکم قصاص است. این امر به نوعی عامل ایجاد امنیت در جامعه می­شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

قصاص

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاء إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِکَ تَخْفِیفٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَرَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿۱۷۸﴾

ای افرادی که ایمان آورده‏اید! حکم قصاص در مورد کشتگان بر شما نوشته شده است، آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده و زن در برابر زن، پس اگر کسی از ناحیه برادر (دینی) خود مورد عفو قرار گیرد (و حکم قصاص او تبدیل به خونبها گردد) باید از راه پسندیده پیروی کند (و در طرز پرداخت دیه، حال پرداخت کننده را در نظر بگیرد) و قاتل نیز به نیکی دیه را به ولی مقتول بپردازد (و در آن مسامحه نکند این تخفیف و رحمتی است از ناحیه پروردگار شما و کسی که بعد از آن تجاوز کند عذاب دردناکی خواهد داشت.

وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَاْ أُولِیْ الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۷۹﴾

و برای شما در قصاص حیات و زندگی است ای صاحبان خرد، تا شما تقوی پیشه کنید.

در پست بعدی توضیحاتی در مورد این آیات خواهیم داد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در آیات ابتدایی سوره بقره(2-4) ویژگی­ های متقین بیان گردید. این ویژگی­ ها عبارت بود از:

1. ایمان به غیب

2. برپایی نماز

3. انفاق از رزق

4. ایمان به آنچه که به پیامبر مکرم اسلام و انبیای قبلی نازل شده است(کتب آسمانی).

5. یقین به آخرت

در آیه 177 نیز اعمال نیکی که متقین انجام می­ دهند، بیان گشت. از مقایسه این اعمال با آن ویژگی­ ها، نکات حائز اهمیتی حاصل می­ شود.

الف) با توجه به هر دو دسته آیه می­ توان گفت که ایمان به غیب عبارت است از ایمان به خداوند و ملائکه و آخرت.

ب) منظور انفاق از روزی بخشش به گروه­ های ذکر شده و پرداخت زکات می­ باشد.

پ) در آیات ابتدایی یقین به آخرت مطرح شده در حالی که در آیه 177، ایمان مطرح گردیده است. با توجه به این که یقین به آخرت، آخرین ویژگی ذکر شده در آیات ابتدایی و وفاداری و صبر نیز دو ویژگی آخر آیه 177 است، شاید بتوان این­گونه مطرح نمود که لازمه رسیدن از ایمان به درجه یقین، وفای به عهد و صبر است و این دو ویژگی نیز با گذشت زمان به دست می­ آید و مشخص می­ گردد.

ت) یکی از ویژگی­ های بارز متقین صداقت است. در واقع کسانی که آن ویژگی ­های ذکر شده از قبیل وفای به عهد و صبر را دارند، صداقت از لوازم اولیه­ ی آنان است.

بسم الله الرحمن الرحیم

دستوراتی را که خداوند متعال تاکنون داده است با یکدیگر مرور می­ کنیم. اولین دستور انتخاب جهت صحیح یا پذیرش ولایت خلیفه خداوند بود. سپس خداوند متعال فرمود از صبر و نماز کمک بگیرید(همان دستوری که به بزرگان بنی ­اسرائیل برای شروع حرکت داده شد). در ادامه محاسن صبر بیان گردید. سپس پروردگار عالمیان شرایط توبه و بازگشت را مطرح کرد. بعد از آن تولی و تبری(محبت به خداوند و بیزاری از غیر او) بیان گردید. در این میان تأثیر غذای پاکیزه و حلال در فهم و درک روشن گشت. با اندکی تأمل می­ توان متوجه سیر تکاملی دستورات شد. برای این­که انسان بتواند به هر دستور عمل کند، باید عمل به دستورات قبلی را پشت سر گذاشته باشد، و اگر نه آن دستور بر او سخت و گران خواهد آمد. در آیه 177 خداوند متعال نیکی را توضیح می دهد. هرکس به خداوند، ملائکه، انبیا، روز واپسین و کتاب ایمان داشته باشد و:

1. مال براساس محبت خداوند به ترتیب به نزدیکان، یتیمان، مسکینان، درراه ماندگان، گدایان، بردگان ببخشد؛

2. نماز به پا دارد؛

3. زکات پرداخت نماید؛

4. به عهدشان وفا نمایند؛

5. و در شرایط مختلف(سختی ها، بیماری ها و میدان جنگ) صبر و پایداری ورزند.

نیکی کرده است. تنها متقین در عمل خود صداقت داشته و کار نیک انجام می­ دهند. لذا طبق این آیات مشخص گشت که چگونه می ­توان جزءِ متقین قرار گرفت.

ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

پروردگار عالمیان در آیه­ ی 173 خوردن سه دسته از موجودات را حرام اعلام می­ نماید:

تمامی موجوداتی که به صورت طبیعی مرده ­اند.

گوشت خوک: گوشت برخی از انواع حیوانات که شاید بتوان گفت گوشت خوک پرمصرف­ ترین و پرضررترین انواع آنان است.

تمامی موجوداتی که برای غیر خداوند ذبح شده ­اند.

با این توجه کسانی که می­ خواهند تنها خداوند متعال را عبادت نمایند(تا جزءِ متقین قرار گیرند) باید غذای طیب و طاهر بخورند.

نکته: حلال بودن درآمد از مقدمات اولیه­ ی رزق و روزی است که در آیات بعدی به عنوان عمل عبادی ذکر خواهد شد. آنچه در اینجا ذکر گردیده است شروط لازم تقوا بوده است.

بنابراین می­ توان شرط پنجم را به صورت زیر بیان نمود:

«توجه دقیق به فرهنگ غذایی و منطبق کردن آن با احکام اسلامی»

بسم الله الرحمن الرحیم

محبت و برائت

در این شرط به دو نکته ­ی مهم باید توجه کرد.

اول اینکه باید دقت نمود که آیه­ ی 165 نفرموده «شدیدترین محبت به خداوند»، بلکه فرموده است «شدیدترین محبت برای خداوند». بنابراین طبق این آیه باید به فرد و عملی که خداوند دستور می ­دهد، محبت شدید ورزید.

دوم اینکه نمی ­توان هم خدا را دوست داشت و هم خرما را. حتی نمی ­توان در برابر جبهه­ ی باطل بی ­طرف بود. بلکه بیزاری جستن از کفر بخش همراه و جدانشدنی محبت به حقیقت است.

نکته: با مقایسه­ ی آیات 165 و 166 و با توجه به اینکه در آیه­ ی 166 بیزاری جستن نسبت به اشخاص تبعیت شده صورت می­ پذیرد، می­ توان نتیجه گرفت که منظور از محبت ورزیدن برای خداوند در آیه­ ی 165، محبت به اشخاصی است که خداوند متعال دستور به تبعیت از آن­ها داده است.

بنابراین شرط چهارم:

باید کسانی را که خداوند امر به تبعیت از آن­ ها نموده است، به شدت دوست داشته و نسبت به کسانی که دستور به دوری از آن­ ها داده است، به شدت بیزاری جست.

بسم الله الرحمن الرحیم

صبر و نماز

طبق آیات 153 الی 157 شرط دوم کمک گرفتن از صبر و نماز است. که میان این دو، صبر اولاتر است.

خداوند بلندمرتبه در آیات 40 الی 43 دستوراتی را خطاب به قوم بنی­ اسرائیل می ­فرماید. سپس پروردگار عالمیان در آیه­ ی 44 بیان می­ نماید:

أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ ﴿۴۴﴾

آیا مردم را به نیکی (و ایمان به پیامبری که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت می‏ کنید، اما خودتان را فراموش می‏ نمائید با اینکه شما خودتان کتاب (آسمانی) را می ‏خوانید، آیا هیچ فکر نمی‏ کنید؟

به عبارت دیگر بزرگان این قوم مردم را به نیکی دعوت نموده در حالی که خودشان انجام نمی­ دادند.

نکته: «بر» همان اعمالی است که در آیه­ ی 177 ذکر شده است. در واقع عالمان قوم بنی ­اسرائیل نمی­ توانستند اعمال متقین را انجام دهند.

پروردگار عالمیان در آیه­ ی 45 به این افراد آموزش می­ دهد. چاره­ ی کار همان شرطی است که در آیه­ ی 153 ذکر شده است.

نکته: خداوند متعال در آیه­ ی 43 دستور به برپایی نماز می ­دهد و در آیه­ ی 45 به این افراد می ­فرماید برای اینکه بتوانید این عمل را انجام دهید، از نماز کمک بگیرید. بنابراین کمک گرفتن از نماز متفاوت است با به پا داشتن نماز.

در ادامه آیه­ ی 45 می­ فرماید این کمک گرفتن از صبر و نماز دشوار است مگر بر خاشعان، بنابراین اجرای شرط دوم تنها برای خاشعان میسر است. آیه­ ی 46 خاشعین را تعریف می­ نماید.

+ پیشاپیش سالی پر از شادی و نشاط همرا با حضور خداوند در لحظه لحظه زندگیتون آرزومندم و ان شاءالله بهترین اموری رو که خدا براتون صلاح میدونه رو همراه با خیر و عافیت و سلامتی و راحتی براتون رقم بزنه!

بسم الله الرحمن الرحیم

ویژگی های که قرآن در آیه 151 برای الگو برشمرده است به این صورت است:

1. او باید از همه پاک ­تر بوده و دیگران را تزکیه نماید.

2. از همه عالم ­تر بوده و دیگران را کتاب و حکمت بیاموزد.

3. قطعاً هنگام طی کردن مسیر با مشکلاتی مواجه می ­شویم و کتاب تنها ما را کفایت نمی ­کند. خلیفه ­ی خداوند باید به ما آنچه را که نمی ­دانیم، آموزش دهد.

4. بینا­کننده مردم نسبت به حضور خداوند در سراسر وجودشان باشد.

نکته: حضرت ابراهیم در آیه­ ی 129 سوره ­ی مبارکه­ ی بقره وظایفی را برای رسول مشخص می ­نماید که با مقایسه ­ی آن آیه و آیه­ ی 151 می ­توان متوجه شد که امام (الگو) نسبت به نبی (راهنما) یک وظیفه بیشتر دارد و آن هم سومین وظیفه در میان وظایف فوق است. به عبارت دیگر امام در مسیر همراه انسان است، اما راهنما همراه انسان نیست.

نکته: با توجه به اینکه امام، رهبری مسیر را بر عهده دارد، می­ توان گفت در جامعه ­ی اسلامی، امام حاکمیت جامعه را نیز بر عهده دارد در حالی که ممکن است نبی در جامعه باشد، اما حاکم آن نباشد، مانند حضرت ادریس و حضرت طالوت (آیات 243 الی 252 سوره ­ی بقره). (پیامبرانی داشتیم که وظیفه انان حاکمیت جامعه تحت امرشون رو بر عهده نداشتند بعبارتی جز وظایفشون نبوده ولی بعضی از پیامبران همچون پیامبر مکرم اسلام حاکمیت جامعه پیروان دینشون رو هم بر عهده داشتند و جز ظایفشون بوده)

به عبارت دیگر در بخش قبل وجود الگو به اثبات رسید. آنچه که برای فرد حائز اهمیت است الگو شدن برای افراد همان لایه و لایه های پایین­ تر و شناخت و پیروی از الگوهای صحیح لایه ­های بالاتر است.

دانشجویی را در نظر بگیرید که در سال دوم مقطع کارشناسی در حال تحصیل است. فرض کنید هدف نهایی این دانشجو، دانشمند نمونه شدن در رشته ­ی تحصیلی خودش است. بنابراین الگوی غایی او در این جهت می ­شود یک دانشمند نمونه­ ی جهانی. در لایه­ ی پایین­ تر یکی از اساتید ممتاز دانشگاه می ­شود الگویش. لایه­ ی پایین­ تر استاد دانشگاه، لایه پایین ترش دانشجوی دکترا....

آیات شریفه 142 الی 152 این شرط را توضیح می ­دهند.

بسم الله الرحمن الرحیم

مجدداً همان فرد مسافر را در نظر بگیرید. آن فرد مقصد خویش را انتخاب نموده است. او پیش از حرکت به سمت مقصد باید مسیر درست را شناسایی کند(جهت صحیح را می ­توان به منزله ­ی راه مستقیم دانست و شناخت مسیر صحیح را به منزله­ ی هدایت. بنابراین هدایت به راه مستقیم به معنای شناسایی مسیر صحیح به سمت جهت درست است(... یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿۱۴۲﴾)).

سؤال: مسیر صحیح برای حرکت به سمت جهت درست چگونه شناخته می­ شود؟

مسیر زندگی با مسیر های زمینی تفاوتی اساسی دارد. مسیرهای زمینی صحیح را می­ توان از طریق تابلو های راهنما شناسایی نمود، اما شناسایی مسیر صحیح زندگی متفاوت است. در حقیقت برای شناسایی مسیر صحیح زندگی، الگو لازم است. به عبارت دیگر در این آیات، حضرت حق نه­ تنها الگوی حقیقی را توسط حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) به عالمیان معرفی می ­نماید، بلکه تبعیت از او را نیز واجب می­ گرداند. در واقع تابعان راهنمای حقیقی می­ توانند امیدوار به هدایت الهی باشند(... وَلَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۱۵۰﴾). لذا ذات اقدس اله در آیه­ ی 151 وظایف الگو را مشخص می­ نماید.

کَمَا أَرْسَلْنَا فِیکُمْ رَسُولًا مِّنکُمْ یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِنَا وَ یُزَکِّیکُمْ وَ یُعَلِّمُکُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُعَلِّمُکُم مَّا لَمْ تَکُونُواْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۵۱﴾

همان طور که در میان شما فرستاده ‏اى از نوع خودتان فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند، و شما را تزکیه کند، و کتاب و حکمت بیاموزد، و آنچه نمی‏ دانستید به شما یاد دهد.

نکات مربوط به این آیه را ان شاءالله در پست آینده بیان خواهیم کرد