رمز حیات

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه آیات رو باهم میخونیم:

وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِیهَا وَاللّهُ مُخْرِجٌ مَّا کُنتُمْ تَکْتُمُونَ ﴿۷۲﴾

و بخاطر بیاورید هنگامی را که فردی را به قتل رساندید سپس درباره (قاتل) او به نزاع پرداختید و خداوند آنچه را مخفی داشته بودید آشکار می ‏سازد.

فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا کَذَلِکَ یُحْیِی اللّهُ الْمَوْتَى وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ﴿۷۳﴾

سپس گفتیم قسمتی از گاو را به مقتول بزنید (تا زنده شود و قاتل را معرفی کند) خداوند این گونه مردگان را زنده می ‏کند و آیات خود را به شما نشان می ‏دهد شاید درک کنید.

همانطور که دیروز هم خدمتتون عرض کردم، داستان از این قرار بود که در قوم بنی اسرائیل قتلی صورت پذیرفت و آنها یکدیگر را به قتل متهم می کردند. نزد حضرت موسی آمده و از او خواستند تا حقیقت را آشکار نماید. حضرت موسی نیز به آنها می گوید گاوی را ذبح نمایند. خصوصیات گاو بیان می شود. آنها گاو مورد نظر را یافته و با اکراه ذبح می کنند. این اکراه شاید ناشی از وجود رگه های گوساله پرستی و یا شاید هم به خاطر قیمت زیاد آن گاو بوده است(که هر دو ضعف ایمان را می رساند). با قسمتی از بدن گاو(دم او) به مرده زده و زنده می شود. مرده نیز قاتل خود را معرفی می نماید. هدف مورد نظر این آیات قاتل و مرده نیست بلکه زنده شدن مرده آن هم توسط پاره ای از بدن یک گاو ذبح شده است. به همین دلیل آیات از گاو آغاز کرده، نه از مرده.

این مرده می توانست با اراده خداوند و بدون انجام هیچ یک از این مراحل زنده شود، اما چنین نشد. در پاسخ باید گفت شاید وجود بقایای گوساله پرستی در میان قوم بنی اسرائیل سبب این روش بوده است و همچنین تلاش و پرداخت هزینه برای زنده کردن مرده به نوعی سبب عدم تکرار این ماجرا می شده است.

نکته: زنده شدن مرده نیز به عنوان نعمتی برای این قوم بیان شده است، زیرا هر ذهن بیداری را به فکر واداشته و موجب افزایش ایمان او به روز واپسین می گردد(شاید اندیشه کنید).

در پست بعدی نتیجه آیات 47 تا 73 را از زبان قرآن ان شاءالله مطرح خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه نعمت های هشتم و نهمی که خداوند به قوم بنی اسرائیل داده است را با هم میخونیم.. ین نعمتها فوق العاده جالب و تامل برانگیز هستش.

8. بالای سر بردن کوه طور

وَإِذْ أَخَذْنَا مِیثَاقَکُمْ وَرَفَعْنَا فَوْقَکُمُ الطُّورَ خُذُواْ مَا آتَیْنَاکُم بِقُوَّةٍ وَاذْکُرُواْ مَا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ ﴿۶۳﴾

و زمانی که از شما پیمان گرفتیم و کوه طور را بالای سر شما قرار دادیم (وبه شما گفتیم) آنچه را از آیات و دستورات خداوند به شما داده ‏ایم با قدرت بگیرید، و آنچه را در آن هست بخاطر داشته باشید (و به آن عمل کنید) تا پرهیزگار شوید.

ثُمَّ تَوَلَّیْتُم مِّن بَعْدِ ذَلِکَ فَلَوْلاَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ لَکُنتُم مِّنَ الْخَاسِرِینَ﴿۶۴﴾

سپس شما بعد از این جریان روگردان شدید و اگر فضل و رحمت خداوند بر شما نبود از زیانکاران بودید.

این نعمت نیز عامل تقوا به حساب آمده. در آیه 40 که خداوند می فرماید به عهدتان وفا نمایید، شاید منظور از عهد همین پیمانی است که در این آیه ذکر شده است. چنان چه پیشتر در آیه 27 ذکر شده، زیانکاران، همان گمراهان هستند. بنابراین منظور از فضل و رحمت خداوند، در واقع هدایت گمراهان است. لذا در آیه 47 که خداوند خطاب به قوم بنی اسرائیل می فرماید شما را بر عالمیان فضیلت دادم، در واقع فرصت هدایت است. به عبارت دیگر تعداد نعمت هایی که خداوند به آنها داده بیشتر است (یا به تعبیر من خداوند فرصت های بازگشت بیشتری را به این قوم مرحمت داشته است). از آنجا که این نکته دقیقاً در نعمت هشتم ذکر شده است، شاید بتوان این نتیجه را گرفت که دیگر اقوام هفت بار فرصت هدایت می یافتند.

9. بوزینه شدن

وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِینَ اعْتَدَواْ مِنکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ کُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئِینَ﴿۶۵﴾

بطور قطع حال کسانی را از شما که در روز شنبه نافرمانی و گناه کردند دانستید، ما به آنها گفتیم بصورت بوزینه‏ های طرد شده ‏ای در آئید.

فَجَعَلْنَاهَا نَکَالًا لِّمَا بَیْنَ یَدَیْهَا وَمَا خَلْفَهَا وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ ﴿۶۶﴾

ما این جریان را مجازات و درس عبرتی برای مردم آن زمان و کسانی که بعد از آنان آمدند، و هم پند و اندرزی برای پرهیزکاران قرار دادیم.

بنابراین نهمین نعمت، یعنی بوزینه شدن افراد متعدی، عامل تقوای دیگران بوده است.

 

بطور خلاصه همانطور که متوجه شدید در نعمت هشتم خداوند کوه طور را بلند می کند و بالای سر بنی اسرائیل میاره و از اونا عهد و پیمان میگیرد. (به تعبیر من خداوند بهشون گفته ایمان میارید یا این کوه رو بندازم روی سرتون)، باز در ادامه انها پیمان شکنی کردند. در آیه 65 و 66 هم انهایی که از دستور خدا در روز شنبه (کار نکردن در شنبه) سرپیچی کردند خداوند آنها را به بوزینه تغییر شکل می دهد و این عذاب خداوند نعمتی بوده برای دیگرانی که این قضیه را مشاهده کردند، نعمتی به این صورت که اگه شما هم مثه اینا تقوا پیشه نکنی اینجوری میشیا!

خلاصه خدا به هر طریقی بوده میخواسته این ناسپاسا رو ادمشون کنه ولی خودشون نمیخواستند که آدم بشند!

امیدوارم ما در عهد و پیمان هامون با خدا استوار و پایبند بمانیم و سرپیچی از دستوراتش نکنیم ان شاءالله!

بسم الله الرحمن الرحیم

با توجه به آیات شرفه 49 تا 60 سوره مبارکه بقره که تا الان خواندیم قصد دارم یه برداشت و خلاصه ای از این آیات را خدمتتون عرض نمایم.

با فرض رعایت ترتیب در نعمت های قوم بنی اسرائیل که در آیات 49-60سوره بقره آمده، می توان با اندک دقتی سرگذشت آنان را متوجه شد. این قوم توسط آل فرعون تحت شکنجه و عذاب بودند، پس از نجات آنان توسط خدا از دست فرعونیان، آنها هجرت می کنند. در این هجرت حضرت موسی برای راز و نیاز با خداوند 40 شبانه روز به کوه می رود. در این مدت کتاب و فرقان برای هدایت مردم به حضرت موسی داده می شود اما در نبود حضرت موسی، قوم بنی اسرائیل گوساله پرست می شوند. خداوند طبق آنچه گفته شد از این خطای قوم بنی اسرائیل می گذرد. پس از آن مجدداً قوم بنی اسرائیل از حضرت موسی درخواست می کنند که خداوند سبحان را ببینند. در پی همین درخواست صاعقه ای زده می شود و همه آنها می میرند. خداوند متعال مجدداً آنها را زنده می نماید و آنها باید شکرگذار این فرصت دوباره می بودند. با قرار گرفتن در شرایط سخت بیابان، خداوند ابر را مأمور سایه افکنی برآنها کرده و خوراکی بسیار عالی(منّ و سلوی) را برای خوردن آنها نازل می کند. همین طور به تعداد طایفه های آنان دوازده چشمه را برای آنها می جوشاند تا تشنگی خود را برطرف کنند. آنها نه تنها شکر این نعمت ها را به جا نیاورده بلکه از حضرت موسی تقاضای سبزی و عدس و پیاز و ... می نمایند. خداوند متعال نیز به آنها می گوید به شهر وارد شده و هر چه می خواهید، کشت کرده و بخورید. به شرط اینکه در حین وارد شدن به شهر، از خداوند طلب بخشش و مغفرت نمایید تا خداوند متعال گناهکاران را بخشیده و بر درجه نیکوکاران بیافزاید. عده ای از آنها این کار را به سخره گرفته و انجام نمی دهند. از آسمان نیز بر آنها عذاب نازل می گردد.

نکته: در واقع منظور خداوند متعال از دادن نعمت به بندگان، فرصت هدایت و رشد است که رستگاری جاودانه را به همراه دارد. گاهی این نعمت منجر به ایمان بیشتر و گاهی منجر به عمل صالح می گردد. چنان چه از هر دو نعمت به خوبی بهره می گرفتند، به درجه و مرحله تقوا می رسیدند.

آنها نه تنها به نعمت های الهی کفر ورزیده بلکه سابقه کشتن فرستادگان الهی مانند حضرت اسحاق را دارند. آنها قومی عصیانکار و متعدیند، به همین خاطر از جمله مغضوبین گشتند. بنابراین آنجا که خداوند می فرماید انذار کردن و نکردن کافران فایده ای ندارد(آیه 6سوره بقره) به این دلیل است که کافران با انکار پیاپی نعمات واضح الهی آن قدر در سیاهی فرو رفته اند که دیگر فرصت تشخیص حق و باطل را از خود سلب نموده و راه بازگشتی برای خود نگذاشته اند. قوم بنی اسرائیل علاوه بر این که از جمله کافرانند و دچار غضب الهی گشته اند، خداوند متعال دو چیز را بر آنها حتمی و ضروری کرده است.

ذلت: آنها همیشه در میان همه جوامع و ملت ها ذلیل و حقیر هستند.

این قوم برای به دست آوردن دنیا از هیچ ذلت و پستی دوری نمی کنند. در واقع این قوم ،بندگانِ دنیا گشته اند و چه ذلتی پست تر از اینکه انسان بندگی چیزی را بکند که برای او آفریده شده است.

بی خانمانی: آنها هیچ گاه از خود صاحب کشور و جایگاهی نخواهند شد و هیچ جایی را نمی توانند از آن خود بدانند.

بنابراین عدم وجود کشوری با حکومت بنی اسرائیل، حکم الهی است. اشغال فلسطین توسط این قوم به نوعی مخالفت با این حکم است و مخالفت با قانون پروردگار یعنی ظلم. حمایت آشکار هرکشوری از آنها نیز به معنای حمایت از ظلم است و هیچ مشروعیتی به این کار نخواهد داد. به عنوان مثال اگر من از بچه ای دزدی کنم، تمام دنیا هم از من حمایت کنند، آن شیء ازآن من نبوده و من ظالم هستم. بنابراین اشغال فلسطین و حمایت کشورها از آنها، نشان از ظلمی آشکار بوده و از آنجا که یکی از شرایط ظهور امام عصر(عج الله تعالی فرجه الشریف) نیز آگاهی مردم و ظلم زیاد مستکبرین است، اشغال فلسطین نشان از قریب بودن ظهور دارد ان شاءالله.

سؤال: خداوند متعال به این قوم چرا مهلت داده و آنها را نابود نمی کند؟

پاسخ این سؤال را می توان در آیات مربوط به کافرین(6-19سوره بقره) یافت. چنان چه وجود کافران مانند شیطان وسیله تربیت مؤمنان است و مؤمنان بدین وسیله درجات بالاتری را فتح می نمایند. مهلت دادن به بنی اسرائیل را نیز نمی توان از این قانون مستثنی دانست.

نکته: فاسقان با تکرار پیوسته فسق خود، به کفر می رسند، چنان چه این فرصت را دارند با ترک فساد و انجام عمل صالح(آیه بعد) جزءِ متقین گردند.

هنوز 3نعمت دیگه مونده!

ادامه دارد ان شاءالله...

بسم الله الرحمن الرحیم

در دو آیه 60 و 61 سوره مبارکه بقره یک نعمت دیگر خداوند به بنی اسرائیل و متقابلا یک کفران نعمت دیگر از بنی اسرائیل را خواهیم خواند، پس لطفا به آیات و ترجمه های آن، با دقت توجه کنید:

7.دوازده چشمه

وَإِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِب بِّعَصَاکَ الْحَجَرَ فَانفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَیْنًا قَدْ عَلِمَ کُلُّ أُنَاسٍ مَّشْرَبَهُمْ کُلُواْ وَاشْرَبُواْ مِن رِّزْقِ اللَّهِ وَلاَ تَعْثَوْاْ فِی الأَرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿۶۰﴾

و چون موسى براى قومش در طلب آب برآمد، به او گفتیم با عصایت به آن سنگ بزن ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشید، بطوری که هر یک (از طوائف دوازده گانه بنی اسرائیل) چشمه مخصوص خود را می‏شناخت (و گفتیم) از روزیهای الهی بخورید و بیاشامید و در زمین فساد نکنید و فساد را گسترش ‍ ندهید.

وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نَّصْبِرَ عَلَىَ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّکَ یُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِی هُوَ أَدْنَى بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ اهْبِطُواْ مِصْرًا فَإِنَّ لَکُم مَّا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْکَنَةُ وَبَآؤُوْاْ بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانُواْ یَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذَلِکَ بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعْتَدُونَ ﴿۶۱﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: ای موسی هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم، از خدای خود بخواه که از آنچه از زمین می‏روید، از سبزیجات خیار، سیر، عدس، و پیاز برای ما برویاند، موسی گفت: آیا غذای پستتر انتخاب می‏نمائید (اکنون که چنین است بکوشید از این بیابان) وارد شهری شوید، زیرا هر چه خواستید در آنجا هست. خداوند (مهر) ذلت و نیاز بر پیشانی آنها زد و مجددا گرفتار غضب پروردگار شدند، چرا که آنها نسبت به آیات الهی کفر می‏ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‏کشتند، اینها به خاطر آن بود که گناهکار و سرکش و متجاوز بودند.

 

نعمت داوزده چشمه جوشان به طور واضح در آیه 60 به آن اشاره شده، در آیه 61 بنی اسرائیل میان به جضرت موسی میگن ما غذای بهشتی (من و سلوی) نمیخایم و بگو خدا برای ما عدس و پیاز و ... از زمین برویاند، حضرت موسی میگه غذای (آماده) بهشتی رو میخاید ول کنید به اینا بچسبید!

در ادامه آیه هم که خداوند مهر خواری و بی خانمانی را به دلیل اعمال ناشایست بنی اسرائیل برای همیشه به پیشانی آنها می زند و میبینیم که تا قرن حاضر آن ها کشور مستقلی برای خود ندارند و این آیه دلیل بی خانمانی آنها را ذکر کرده است!

از دید من داره جذاب میشه، الان حدودا آخرای داستان بنی اسرائیل هستیم.

ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

ترجمه آیات کاملا واضح هست و با اندک تفکری، نکات بسیار کاربردی در مورد ارتباط خودمون با خدا بدست میاد ان شاءالله!

4. زنده شدن پس از صاعقه

وَإِذْ قُلْتُمْ یَا مُوسَى لَن نُّؤْمِنَ لَکَ حَتَّى نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْکُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿۵۵﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) هنگامی که گفتید ای موسی ما هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد مگر اینکه خدا را آشکارا (با چشم خود) ببینیم، در همین حال صاعقه شما را گرفت در حالی که تماشا می ‏کردید.

ثُمَّ بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۵۶﴾

 آنگاه پس از مردنتان، شما را [دیگر بار] زنده کردیم، تا سپاس بگزارید.

بنی اسرائیل به حضرن موسی گفتند تا خدا رو نبینیم ایمان نمی آوریم، در همین هنگام عذاب الهی (صاعقه) آنها را فرا گرفت و همگی مردند. سپس خداوند دوباره زنده کردشون تا شاید سپاسگذار بشند (آدم بشند).

5. نزول منّ و سلوی

وَظَلَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْغَمَامَ وَأَنزَلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى کُلُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَکِن کَانُواْ أَنفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿۵۷﴾ 

و ابر را بر شما سایبان ساختیم، و با من (شیره مخصوص و لذیذ درختان) و سلوی (مرغان مخصوص شبیه کبوتر) از شما پذیرائی به عمل آوردیم (و گفتیم) از نعمتهای پاکیزه ای که به شما روزی دادیم بخورید (ولی شما کفران کردید) آنها به ما ستم نکردند بلکه به خود ستم می‏ نمودند!

این آیه اشاره میکنه به زمانی که خداوند با غذاهای آماده بهشتی (من و سلوی) از بنی اسرائیل پذیرایی می کرد.

6. حطۀ

وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُواْ مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ وَسَنَزِیدُ الْمُحْسِنِینَ ﴿۵۸﴾ 

و (به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتیم در این قریه (بیت المقدس) وارد شوید و از نعمتهای فراوان آن هر چه می‏خواهید بخورید، و از در (معبد بیت المقدس) با خضوع و خشوع وارد گردید و بگوئید خداوندا گناهان ما را بریز تا ما شما را بیامرزیم، و به نیکوکاران پاداش بیشتری نیز خواهیم داد.

فَبَدَّلَ الَّذِینَ ظَلَمُواْ قَوْلًا غَیْرَ الَّذِی قِیلَ لَهُمْ فَأَنزَلْنَا عَلَى الَّذِینَ ظَلَمُواْ رِجْزًا مِّنَ السَّمَاء بِمَا کَانُواْ یَفْسُقُونَ  (59) 

اما افراد ستمگر این سخن را تغییر دادند ( و به جای آن جمله استهزاء آمیزی می‏گفتند) و لذا ما بر ستمگران در برابر این نافرمانی عذابی از آسمان فرستادیم.

این آیه هم اشاره میکنه به یکی از فرصتایی که خدا برای بخشش به بنی اسرائیل داد ولی باز یه سری از اونا بازی دراوردند.

مثه بعضی از مسلمونا که اعمال دین رو مثه نماز، روزه، حج، زکات، خمس و.. رو مسخره می کنند.

ادامه دارد...

2. ادامه بخشش گوساله پرستی

وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنفُسَکُمْ بِاتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُواْ إِلَى بَارِئِکُمْ فَاقْتُلُواْ أَنفُسَکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ عِندَ بَارِئِکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿۵۴﴾

و چون موسى به قوم خود گفت اى قوم من شما با [به پرستش] گرفتن گوساله برخود ستم کردید پس به درگاه آفریننده خود توبه کنید و [خطاکاران] خودتان را به قتل برسانید که این [کار] نزد آفریدگارتان براى شما بهتر است پس [خدا] توبه شما را پذیرفت که او توبه ‏پذیر مهربان است.

سؤالی که پیش می آید اینه بخشش زمانی معنا می دهد که کسی جزای کارش رو نپرداخته باشد، نه زمانی که هزینه عملش را بپردازد. بنابراین بخشش خداوند بعد از اینکه به آنها دستور داد خطاکاران را بکشند، چه معنایی می دهد؟ اینا که مسببای اصلی رو کشتند!

اولاً همین قدر که خداوند به آنها فرصتی دوباره داده ولو با جنگ و کشتن خطاکاران، خود جای شکر گذاری دارد. به عنوان مثال کسی را که به دلیل قتل حکمش اعدام است، اگر صاحب خونِ مقتول، به پرداخت دیه راضی شود و قاتل را ببخشد، مسلما قاتل با علاقه دیه را پرداخت می نماید، زیرا جان ارزشمندتر از پول است. یک دلیل دیگر گرفتن دیه هم برای درس عبرت گرفتن قاتل و عدم تکرار این عمل از سوی اوست.

دوماً همان طور که در آیه 21 سوره بقره بیان شده، هدف انسان در زندگی باید عبادت پروردگار باشد تا در زندگی جاودانه رستگار شود. بنابراین چگونگی بازگشت به سوی خداوند مهم است نه زمان آن. با این دید جان، پول و ... همه وسیله ای برای عبادت هستند. بنابراین هنگامی که خداوند امکان رشد و تعالی روح را به کسی که اشتباهی بزرگ مرتکب شده می دهد، در واقع او را بخشیده است. اما برای تربیت کردنش(با توجه به صفت خداوند که رب العالمین یعنی تربیت کننده و پرورش دهنده عالمیان است) او را به وسیله ی جانش(عزیزترین داراییش) امتحان می نماید. او نیز با دادن جان به سوی پروردگار خویش بازگشته و رستگار می شود.(اگر البته این کار رو انجام بده و با بهانه و دلیل که بچه ام یتیم میشه زنم بی کس میشه و اینا، دستور خدارو نپیچونه!)

نتیجه ای که من از این آیه گرفتم اینه که اگر خدا در قبال خطا ما یه جزایی ولو سنگین بنظر ما میذاره اولا خودش عادل ترین عادلهاست و حکم رو متناسب با جرممون داده دوما برا اینه که این راه اشتباه رفته رو که موجب دورشدنمون از خدا شده رو بتونیم جبران کنیم.

3. کتاب و فرقان

وَإِذْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿۵۳﴾

 و آنگاه که موسى را کتاب و فرقان [=جداکننده حق از باطل] دادیم شاید هدایت‏ یابید.

این  نعمت بین آیات مربوط به گوساله پرستی ذکر شده، زیرا کتاب و فرقان در آن چهل شب به حضرت موسی داده شد و همین طور فلسفه این نعمت نیز مانند قرآن هدایت است.

باشد که با انجام دستورات خدا هدایت یابیم ان شاءالله!

ادامه دارد...

بسم الله الرحمن الرحیم

قرار شد بیایم نعمتایی که خداوند به بنی اسرائیل داده رو برسی کنیم، به دلیل زیاد بودن تعداد این نعمتها احتمالا در چند پست آنها را ذکر خواهیم کرد:

1. نجات از آل فرعون

وَإِذْ نَجَّیْنَاکُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوَءَ الْعَذَابِ یُذَبِّحُونَ أَبْنَاءکُمْ وَیَسْتَحْیُونَ نِسَاءکُمْ وَفِی ذَلِکُم بَلاءٌ مِّن رَّبِّکُمْ عَظِیمٌ ﴿۴۹﴾

و (نیز به خاطر بیاورید) آن زمان که شما را از چنگال فرعونیان رهائی بخشیدیم که همواره شما را به شدیدترین وجهی آزار می‏دادند: پسران شما را سر می‏بریدند و دختران شما را (برای کنیزی) زنده نگه می‏داشتند و در این، آزمایش سختی از طرف پروردگار برای شما بود.

وَإِذْ فَرَقْنَا بِکُمُ الْبَحْرَ فَأَنجَیْنَاکُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنتُمْ تَنظُرُونَ ﴿۵۰﴾

 و یاد کنید که دریا را براى شما شکافتیم و شما را رهانیدیم و آل فرعون را غرق کردیم و شما نظاره مى‏ کردید

2. بخشش گوساله پرستی

وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِن بَعْدِهِ وَأَنتُمْ ظَالِمُونَ﴿۵۱﴾

و (به خاطر بیاورید) هنگامی را که با موسی چهل شب وعده گذاردیم (و او به میعادگاه برای گرفتن فرمانهای الهی آمد) سپس شما گوساله را (معبود خود) انتخاب نمودید در حالی که با این کار (به خود) ستم می‏کردید.

ثُمَّ عَفَوْنَا عَنکُمِ مِّن بَعْدِ ذَلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿۵۲﴾

 سپس شما را بعد از آن بخشیدیم، شاید شکر این نعمت را بجا آورید.

بخشش قوم بنی اسرائیل بعد از گوساله پرستی یکی از نعمت هایی است که خداوند به آنها داده، زیرا مجدداً فرصت رشد و تعالی یافتند و باید با اطاعت عاشقانه(عبادت) پروردگار خویش، شکر این نعمت را به جا آورند. (و یا بجا می آوردند!)

پس اگه ما توبه کردیم و خدا توبه ما را پذیرفت باید شکر این نعمت را بجا آوریم که بنظر من میتونه بخشی از این شکر گذاری ادای حقوق ضایع شده (مثه حق الناس یا نماز و روزه قضا) باشه!

ادامه دارد....

بسم الله الرحمن الرحیم

آیات 44 تا 46 در واقع توصیه هایی است که خداوند متعال به قوم بنی اسرائیل می کند تا توانایی انجام دستورات را بیابند. که اندکی این آیات رو در مطلب "نماز بی حضور قلب و ایمان ضعیفم به دردی هم می خوره؟!" بررسی کردیم. آیات شریفه 47 و 48 سوره مبارکه بقره را با هم می خواتیم:

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَنِّی فَضَّلْتُکُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿۴۷﴾

ای بنی اسرائیل نعمتهائی را که به شما ارزانی داشتیم به خاطر بیاورید و نیز به یاد بیاورید که من شما را بر جهانیان برتری بخشیدم.

سوالی که پیش می آید این است که چه نعمت یا نعمتهایی به بنی اسرائیل داده شده که سبب برتری آنها بر دیگر اقوام است؟!

وَاتَّقُواْ یَوْمًا لاَّ تَجْزِی نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَیْئًا وَلاَ یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَلاَ یُؤْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلاَ هُمْ یُنصَرُونَ ﴿۴۸﴾

و از روزى بترسید که کسى به داد کسى نمی رسد و از کسى شفاعتى پذیرفته نمی شود و نه غرامت و بَدَل قبول خواهد شد و نه یاری می‏شوند.

 

در زندگی انسان، زمان هایی برایش خاص است همچون تاریخ تولد تاریخ عقد و ازدواج و.. و این زمان ها را به یاد دارد و با توجه به اهمیت آن زمان ممکن است برای آن روز تدارک خاصی هم ببیند.

خاص ترین زمان در طول زندگی جاودانه تمامی انسان ها، روز قیامت است. این روز  به حدی مهم هست که خداوند متعال در سوره حمد احاطه خود را با مالکیت این روز بیان می دارد. از خصوصیات متقین نیز یقین داشتن به آخرت است، به همین سبب خداوند در آیه 48 فرموده نسبت به این روز تقوا پیشه کنید. در این روز سرنوشت زندگی جاودانه انسان ها مشخص می شود، در آیه 48 خداوند متعال خصوصیات این روز را بیان می کند. با اندک تفکری در این خصوصیات ضرورت آمادگی بیشتر برای این روز روشن می شود.

کسی چیزی از دیگری دفع نمی کند

در دنیا دیده شده افرادی در قبال دیگری جان فشانی می کنند، مثل پدر و مادر برای فرزند دلیل این نوع حرکتا میتونه به واسطه محبت زیاد، به امید دریافت پاداش از خداوند و یا به امید دریافت پاداش از همان شخص باشه ولی در روز قیامت که دنیا تموم شده، پرونده اعمال بسته است و هر کسی هم استرس برپایی دادگاه خودش رو داره طبیعتا کسی اون وسط نمیاد گناهای من رو به گردن خودش بگیره!

نپذیرفتن شفاعت آنها

شاید منظور از شفاعت، ادعای یکی بودن  یه نفر با کسی است که در دنیا با او زندگی کرده است. به عنوان مثال دوستی، برادری، آشنایی از بودن با دیگری تجربه خوبی دارد و می خواهد که در آخرت نیز با او باشد، اما خداوند می فرماید این ادعا پذیرفتنی نیست.

نپذیرفتن فدیه یا غرامت

در دنیا انسان ها با پرداخت هزینه ی خسارتی که وارد نموده اند، عمل خود را جبران کرده و رضایت طرف مقابل را جلب می کنند. در روز قیامت در واقع هیچ عملی قابل جبران نیست، پس بیشتر باید مراقب اعمال خودمون باشیم.

یاری نشوند

در دنیا برخی از انسان ها به یکدیگر در انجام امور کمک کنند، به عنوان مثال کمک به ایتام، نیازمندان و ... از این نوع است. این به شرط توانایی افراد است. اما همانطور که قبل عرض کردم در روز قیامت همه به دنبال انجام امور خودشون هستند و توانایی یاری رساندن به دیگری را ندارند.

در ادامه آیات، خداوند متعال نعماتی را که به قوم بنی اسرائیل ارزانی داشته را بیان می کنه که ان شاالله در پست بعدی ذکر خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

از آیات 40 به بعد سوره مبارکه بقره خداوند متعال نکاتی از سرگذشت قوم بنی اسرائیل، برتری ها و کاستی های آنها و در ادامه نیز دستوراتی که در راستای خواسته های خداوند از آنها بوده است، را بیان می نماید. در آیه 4 سوره مبارکه بقره از جمله خصوصیات متقین ایمان به همه ی کتب آسمانی دانسته، بنابراین آن چه را که خداوند به قوم بنی اسرا ئیل دستور می دهد، دستور به همه ی امت های بعد از آنها نیز هست و هرکس که بخواهد جزءِ متقین قرار گیرد باید به این دستورات ایمان داشته و عمل نماید. مثلاً اگر خداوند یادآوری نعمات را دستور می دهد، پس طبیعتا ما هم باید به زندگی خودمون نگاه کنیم و نعمتهای خدا را یادآوری کنیم.

در آیات 40 تا 43 دستوراتی که خداوند به بنی اسرائیل می دهد را به سه دسته می توان تقسیم نمود که این دستورات را با شماره در ترجمه آیات مشخص کردم. آیات را با هم می خوانیم:

یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ وَأَوْفُواْ بِعَهْدِی أُوفِ بِعَهْدِکُمْ وَإِیَّایَ فَارْهَبُونِ ﴿۴۰﴾

ای فرزندان اسرائیل (1) نعمتهائی را که به شما ارزانی داشتم به خاطر بیاورید، و به پیمانی که با من بسته‏ اید وفا کنید، تا من نیز به پیمان شما وفا کنم، (و در راه انجام وظیفه و عمل به پیمانها) تنها از من بترسید.

وَآمِنُواْ بِمَا أَنزَلْتُ مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَکُمْ وَلاَ تَکُونُواْ أَوَّلَ کَافِرٍ بِهِ وَلاَ تَشْتَرُواْ بِآیَاتِی ثَمَنًا قَلِیلًا وَإِیَّایَ فَاتَّقُونِ ﴿۴۱﴾

و (2) به آنچه نازل کرده ‏ام (قرآن) ایمان بیاورید که نشانه‏ های آن با آنچه در کتابهای شما است کاملا مطابقت دارد، و نخستین کافر به آن نباشید، و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید (به خاطر در آمد مختصری نشانه ‏های قرآن و پیامبر اسلام را که در کتب شما موجود است پنهان نکنید) و تنها از من (و مخالفت دستور من) بترسید (نه از مردم).

وَلاَ تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَکْتُمُواْ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۴۲﴾

و حق را با باطل نیامیزید، و حقیقت را با اینکه می‏دانید کتمان نکنید.

وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّکَاةَ وَارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِینَ ﴿۴۳﴾

و(3) نماز را بپا دارید و زکات را ادا کنید، و همراه رکوع کنندگان رکوع نمائید (و نماز را با جماعت بگذارید).

 

به نظر من یکی از مفاهیم حق در آیه 42 همان آیات خداوند است که خدا در آیه 41 و 42 به آنها می گوید آیات خداوند را کتمان نکرده و نپوشانید. لازمه ی انجام ترک محرمات ترس از عقوبت الهی است، لذا بعد از دستورات دو بخش اول خداوند بلافاصله قوم بنی اسرائیل را تهدید نموده و در بخش اول فرموده است تنها از من بترسید و سپس در بخش دوم نیز گفته است تنها نسبت به من پرهیزگار باشید. به عنوان مثال پدر برای تربیت فرزند سرکش خود، او را تهدید به کتک می کند و چه بسا در بعضی موارد استفاده از این اهرم را لازم بداند. پس در واقع ترساندن از عقوبت انجام کار اشتباه قانونی مؤثر در تربیت افراد است.

دستورات بخش سوم در واقع انجام عمل صالح است. عمل صالح در ارتباط با خود(نماز)، دنیا(زکات) و خلق(نماز جماعت). این آیات برای انجام کار خوب تهدید ننموده است. بنابراین نباید کسی را مجبور به انجام کار نیک نمود بلکه باید او را دلسوزانه تشویق به انجام آن کرد. کما اینکه لحن آیات بعد از این آیه نیز تغییر می نماید.

در آیات بعدی خداوند توصیه هایی به قوم بنی اسرائیل می کند تا توانایی انجام دستورات را بیابند که ان شاءالله در پست بعدی آنها را ذکر خواهیم کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

همانطور که عرض کردم خداوند برای روشن تر شدن وضعیت کافرین برای ما، مثالی زده که این مثال جای تامل داره. ترجمه آیات رو سعی کردم که از ترجمه های واضح و راحت انتخاب کنم. پس برای کمتر شدن طول مطلب، من فقط نکاتی که از دکتر یاد گرفتم رو می نویسم و شما هم به قدر کافی به این مثالهای خداوند توجه کنید. با هم آیات شریفه 17تا 20 سوره مبارکه بقره را می خوانیم:

مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لاَّ یُبْصِرُونَ ﴿۱۷﴾

آنها (منافقان) همانند کسی هستند که آتشی افروخته (تا در بیابان تاریک راه خود را پیدا کند) ولی هنگامی که آتش اطراف خود را روشن ساخت خداوند (طوفانی می‏فرستد و) آن را خاموش می‏کند، و در تاریکی وحشتناکی که چشم کار نمی‏کند آنها را رها می‏سازد.

صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ ﴿۱۸﴾

آنها کر، گنگ و کورند بنابراین از راه خطا باز نمی‏گردند.

أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ واللّهُ مُحِیطٌ بِالْکافِرِینَ ﴿۱۹﴾

یا همچون بارانی که در شب تاریک توام با رعد و برق و صاعقه (بر سر رهگذرانی) ببارد، آنها از ترس مرگ انگشت در گوش خود می‏گذارند تا صدای صاعقه را نشنوند، و خداوند به کافران احاطه دارد و در قبضه قدرت او هستند.

یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ کُلَّمَا أَضَاء لَهُم مَّشَوْاْ فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُواْ وَلَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿20﴾

روشنائی خیره کننده برق نزدیک است چشم آنها را بِرُباید، هر لحظه ‏ای که برق جستن می‏کند (صفحه بیابان را) برای آنها روشن می‏ سازد (چند قدمی) در پرتو آن راه می‏روند و هنگامی که خاموش می‏شود توقف می‏کنند، و اگر خدا بخواهد گوش و چشم آنها را از بین می‏برد، خداوند بر هر چیز توانا است.

 

در آیه 18 در مورد این افراد به جای قلب، زبان مطرح شد، زیرا زبان این‌ها به جای گفتن حقیقت دروغ می‌گوید، پس این زبان نسبت به گفتن حقیقت لال است. در ضمن همان‌طور که گفته شد رابطه‌ی مستقیمی بین قلب مریض و زبان دروغ برقرار است. نکته جالبی که از این ایات به دست میاد اینه که چشم و گوش ورودی‌های ذهن هر انسانی است، لذا اگر انسان نتواند درست ببیند و یا درست بشنود، در نتیجه تصمیم درستی نمی‌تواند بگیرد.

نکته ای که از ایات 19 و 20 برام بدست اومد اینه که خداوند متعال نسبت به این افراد احاطه کامل دارد، لذا این‌ها تنها خود را به دردسر می‌اندازند. پس اگر این‌ها مهلت می‌یابند تا چنین اعمالی را انجام دهند خواست خداوند متعال است، چرا که اگر خداوند اراده می‌کرد شنوایی و بینایی آن‌ها را از بین می‌برد تا نتوانند هیچ عملی صورت دهند. پس به نوعی لزوم تکامل مؤمنین، وجود چنین افرادی را ایجاب می‌کند.

امیدوارم که من شامل اون دسته از ادمایی که این مثالا واسشون صدق میکنه نباشم!

در پست بعدی ان شاءالله کارهای قوم بنی اسرائیل و دلیل اینکه و چکار کردند که خدا انقدر از انها ناراحت و عصبانی شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

در آیات گذشته از این سه خصوصیت منافقین اطلاع پیدا کردیم:

1 .مدعیان دروغ اصلاح 2. سفیهان پر ادعا 3. مسخره کنندگان

در ظاهر این سه حالت متفاوت است، در حالی که حالت اول به عمل آنها اشاره نموده و دروغ را عامل این حالت دانسته است. حالت دوم به ایمان اشاره کرده و قلب مریض آنها باعث این امر شده است و حالت سوم ترکیب این موارد است. و خداوند اشاره می کند اینها ایمان نداشته و عمل هم ندارند (اشاره به مسخره کردن مومنین توسط آنها).

نکته دیگری که از آیات برداشت می کنیم این است که مرض قلبشان در اثر دروغگویی زیاد می‌شود و دروغگوییشان نیز از مرض قلبشان ناشی می‌شود، در واقع این دو همانند ایمان و عمل صالح هم‌افزایی دارند.

آیه 16 سوره بقره اشاره غیر مستقیمی دارد که کافرین (متعصبین و منافقین) همان مغضوبین هستند، با هم این آیه شریفه را می خوانیم:

أُوْلَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُواْ مُهْتَدِینَ ﴿۱۶﴾

آنها کسانی هستند که گمراهى را به [بهاى] هدایت‏ خریدند و (این) تجارت برای آنها سود[ى به بار] نیاورد و هدایت ‏یافته نبودند.

چیزی که آنها به خیال خودشان معامله می‌کنند، هدایت است. این نیز به خاطر قلب مریضشان است که فکر می‌کنند هدایت را می‌توان معامله نمود.

 خدا چه قشنگ تو این آیه اشاره می کنه و میگه این افراد از اول هم هدایتی نداشته‌اند، که بخواهند آن را معامله کنند .

در واقع غضبی که این افراد دچارش هستند، محروم شدن از هدایت است. با توجه به دسته‌بندی سوره حمد و این آیات، مغضوبین را می‌توان کافرین متعصب و منافقین دانست.

معمولا وقتی مبحث سنگین می شود از مثال استفاده می کنیم تا مبحث جا بیافتد، خداوند نیز در آیات 17 تا 20 مثالی برای روشن تر شدن موضوع می زند، که اگر خوانندگان عزیز مایلند این آیات رو نیز با هم مرور کنیم در نظرات خودشون اعلام نمایند و گرنه بفرمایند تا برویم سراغ بررسی کارهایی که این کافرین انجام می دادند.

بسم الله الرحمن الرحیم

خب داشتیم آیات مربوط  به منافقین رو می خوندیم، همانطور که قبلا فهمیدیم نتیجه ایمان، عمل صالح است، از آیات گذشته نیز دریافتیم که یکی از نتایج دروغگویی منافقین، عمل فاسد است. و در آیه 11 نه تنها از آنها عمل صالح نخواسته، بلکه ترک عمل فاسد را خواستار است که آنها مجدداً به دروغ خود را مصلح معرفی می‌کردند. بقیه آیات رو با هم می خوانیم:

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ آمِنُواْ کَمَا آمَنَ النَّاسُ قَالُواْ أَنُؤْمِنُ کَمَا آمَنَ السُّفَهَاء أَلا إِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَاء وَلَکِن لاَّ یَعْلَمُونَ ﴿۱۳﴾

و هنگامی که به آنها گفته شود همانند سایر مردم ایمان بیاورید می‏گویند: آیا همچون سفیهان ایمان بیاوریم؟ بدانید اینها همان سفیهانند ولی نمی‏دانند.

در فرهنگ معین سفیه به معنای نادان و احمق آمده است، در آیه فوق به عدم ایمان آنها اشاره نموده و نشانه‌اش را تکبر آنها می‌داند. این افراد بدون دلیل خود را برتر از مردم پنداشته و مردم را سفیه می‌نامند. در حالی که خداوند سفیه واقعی را خود این افراد می داند و این کارشان به خاطر قلب مریضشان است.

نکته: کسانی که عامل فساد در جهان می‌شوند در واقع سفیه اند، نه کسانی که ایمان می‌آورند.

وَإِذَا لَقُواْ الَّذِینَ آمَنُواْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَیَاطِینِهِمْ قَالُواْ إِنَّا مَعَکْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُونَ ﴿۱۴﴾

و چون با مؤمنان روبرو شوند، گویند ایمان آورده ‏ایم، و چون با پیشوایان(شیاطین) خویش تنها شوند، گویند ما با شما هستیم، ما (آنها) را ریشخند (مسخره) می‏کنیم.

اللّهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿۱۵﴾

خدا [است که] ریشخندشان مى‏کند و آنان را در طغیانشان فرو مى‏ گذارد تا سرگردان شوند.

در این حالت زبان دروغشان باعث دروغگویی به مؤمنان شده و قلب مریضشان باعث مسخره کردن آنها در خلوت می‌شود، آیه 14 به صفت بارز منافق یعنی دورویی اشاره واضحی دارد. آنها به خیال خود اداء مومنان را در می اورند و درحالی که خود می دانند ایمان ندارند و فکر می کنند که با این کار دو طرف را دارند، در صورتی که نمی‌دانند خودشان مورد استهزاء خداوند متعال قرار گرفته‌اند و تا ابد در این طغیان و حماقت خود سرگردان خواهند بود.

نکته کاربردی که این آیه برای من یکی داشت این بود که اگر من دارم به دستور خدا و پیامبرش عمل می کنم (مثل: خواندن نماز، رعایت محرم و نامحرمی، رفتن به مسجد، رعایت حجاب، رفتن به حج تمتع در صورت مستطیع بودن و عدم منع حاکمان شرع از رفتن به حج) و این عمل من به دستورات اسلام مورد مسخره اطرافیانم قرار می گیرد بدانم که اینجور افراد مسخره کننده از اول خلقت و آفرینش بوده اند و خدا هم صدایش از دست اینجور ادمها بلند شده است. پس بهتر است که با توکل به خدا به دستورات اسلام عمل نمایم و از سرزنش بقیه دلسرد نگردم!

یه هشدار جدی هم از این آیات دستگیر من شد اونم اینکه وای به حال این مسخره کنندگانی که دارند نه تنها در خلوتهای خودمونیشون بلکه در برابر مومنان هم، آنها رو مسخره می کنند، خدا به این منافقین که پشت سر دارند مسخره می کنند چنین خشمگین است وای بر حال این ها!

ان شاأالله که من جز مسخره کنندگان نباشم!

در پست بعدی امیدوارم ان شاءالله یک جمع بندی خوبی از صفات و اعمال منافقین رو خدمتتون ارائه بدهم.

بسم الله الرحمن الرحیم

همانطور که در پست گذشته عرض کردم آیات 6 و 7 سوره مبارکه بقره در مورد دسته ای از کافرین به نام متعصبین بود . امشب قصد داریم آیات مربوط به دسته دیگری از کافرین یعنی منافقین رو با هم بخونیم. به دلیل اینکه آیات 8 تا حدود 20 سوره بقره در مورد منافقین هست سعی می کنیم این آیات رو در دو پست بیارم و ان شاءالله در پست های بعد از آن نیز، اعمال گروه متعصبین که منجر به مهر خوردن بر قلبهایشان شده است رو مورد بررسی قرار خواهیم داد. آیات زیر از سوره مبارکه بقره را با هم می خوانیم:

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِینَ ﴿۸﴾

در میان مردم کسانی هستند که می ‏گویند به خدا و روز رستاخیز ایمان آورده ‏ایم در حالی که ایمان ندارند.

یُخَادِعُونَ اللّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَمَا یَخْدَعُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُم وَمَا یَشْعُرُونَ ﴿۹﴾

می‏ خواهند خدا و مؤ منان را فریب بدهند (ولی) جز خودشان را فریب نمی‏ دهند (اما نمی‏ فهمند).

فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِیمٌ بِمَا کَانُوا یَکْذِبُونَ﴿۱۰﴾

در دلهای آنها یک نوع بیماری است، خداوند بر بیماری آنها می ‏افزاید و عذاب دردناکی به خاطر دروغهائی که می‏ گویند در انتظار آنهاست.

وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِی الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ ﴿۱۱﴾

و هنگامی که به آنها گفته شود، در زمین فساد نکنید می‏گویند ما فقط اصلاح کننده ‏ایم.

أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَکِن لاَّ یَشْعُرُونَ ﴿۱۲﴾

 آگاه باشید اینها همان مفسدانند ولی نمی‏ فهمند.

 

ویژگی منافقین رو بخواهیم از آیات بالا به صورت خلاصه دربیاریم به شرح زیر می شود:

1. ایمان ندارند؛ 2. قصد کلک زدن به خدا و دیگران را دارند در حالی که دارند به خودشون کلک می زنند؛ 3. در قلبهایشان مرض است و دلیل این مرض هم انجام دادن مورد 1و2 هست و خدا بر این مرضشان می افزاید؛ 4. یکی دیگر از دلایل این مرضشان و افزایش آن توسط خدا، بخاطر دروغ هایی است که می گویند (پس دروغ یکی دیگر از نشانه های نفاق است) 5. نه تنها عمل صالحی انجام نمی دهند بلکه در زمین فساد نیز می کنند، به عبارتی یکی از ویژگی های مومنان که انجام عمل صالح است را اینها ندارند.

پس به راحتی با یک قیاس ساده از این آیات و بررسی اعمال اطرافیانمان می توانیم منافقین و کفار را شناسایی کنیم.

همان هایی که به اسم اصلاح به سرزمین های دیگر یورش می برند و زنان و کودکان را به خاک و خون می کشند.

منتظر باشید تا ان شاءالله در پست بعدی نیز صفات دیگر آتان را با هم بررسی نماییم.

خدایا امروز نیز مولا و سرورمان نیامد خودت در سوره مبارکه توبه فرموده ای:

هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ ﴿۳۳﴾

او کسی است که رسولش را با هدایت و آئین حق فرستاد تا او را بر همه آئین ها غالب گرداند هر چند مشرکان کراهت داشته باشند.

پس ما نیز به درگاهت می گوییم:

اَللّـهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فی دَوْلَة کَریمَة تُعِزُّ بِهَا الإسلام وَاَهْلَهُ، وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَاَهْلَهُ، وَتَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلى طاعَتِکَ، وَالْقادَةِ اِلى سَبیلِکَ، وَتَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَالاْخِرَة

خدایا به سوى تو مشتاقیم‏ براى یافتن دولت کریمه‏ اى که اسلام و اهلش را به آن عزیز گردانى،و نفاق و اهلش را به وسیله آن خوار سازى، و ما را در آن دولت از دعوت‏ کنندگان به سوى طاعتت،و رهبران به سوى راهت قرار دهى و کرامت دنیا و آخرت را از برکت آن‏، روزیمان فرمایى.

پس خدایا هرچه سریع تر ظهورش را نزدیک بگردان!

آمین!

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم!

بسم الله الرحمن الرحیم

بله دوستان امروز ذرگیر بودم و مهمون داشتیم و نشد پست بذارم!

قبلا قبلا عید قربان رو به شما تبریک عرض می کنم.

خب همونطور که عرض کردم بر اساس آیات ابتدایی سوره بقره متوجه شدیم که متقین سوار بر هدایتند.

در آیات 6 و 7 سوره مبارکه بقره خداوند در باره کافرین (مغضوبین) میی فرمایید:

إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ ﴿۶﴾

کسانی که کافر شدند برای آنها تفاوت نمی‏کند که آنان را (از عذاب خداوند) بترسانی یا نترسانی، ایمان نخواهند آورد.

خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِیمٌ ﴿۷﴾

خدا بر دلها و گوشهای آنان مهر نهاده، و بر چشمهای آنها پرده افکنده شده، و عذاب بزرگی در انتظار آنها است.

اما چرا خداوند در باره کافرین چنین می گوید؟

این کافران مگه چکار کرده اند که خداوند اینچنین برایشان می گوید؟

در آیاتی بعدی سوره بقر هم منافقین را معرفی می کنیم و هم کارهایی که خداوند جهت ایمان گرفتن از این کافران انجام داده ولی باز انها سرباز می زنند و نهایتا خداوندی که انقدر مهربان و رحیم است در باره کافران چنین جبهه می گیرد و می گوید ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم!

بسم الله الرحمن الرحیم

قرار شدکه در این پست در مورد اینکه چکار بکنیم تا صفات خوبان رو بگیریم یه توضیحاتی داده بشه. به همین منظور در مورد یکی از ویژگی ها و اعمال خوبان که قبلا خدمتتون عرض کردم آیاتی رو از قرآن می خونیم:

در همین سوره مبارکه بقره خداوند یه گلایه ای از بزرگان قوم بنی اسرائیل میکته و در نهایت توصیه ای برای خوب شدن به آنها می کنه. آیات رو با هم تلاوت می کنیم.

أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْکِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ ﴿۴۴﴾

آیا مردم را به نیکی (و ایمان به پیامبری که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت می‏ کنید، اما خودتان را فراموش می ‏نمائید با اینکه شما خودتان کتاب (آسمانی) را می‏ خوانید، آیا هیچ فکر نمی‏ کنید؟

وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ ﴿۴۵﴾

از صبر و نماز یاری جوئید (و با استقامت و کنترل هوسهای درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید) و این کار جز برای خاشعان گران است.

الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ﴿۴۶﴾

 آنها که ایمان دارند خدای خود را ملاقات می‏ کنند و به سوی او باز می‏ گردند.

 

همانطور که خوندید خداوند به بزرگان بنی اسرائیل (که الان خطابش به ما مسلمانان هم هست) می فرماید از صبر و نماز (عمل) کمک بگیرید و این 2 کار سنگین است مگر بر خاشعان!

حالا خاشعان کیا هستند؟ در آیه بعدیش توضیح میده

آنهایی که ظن دارند(گمان می دارند)، به دیدار پروردگارشان و به سوی او باز خواهند گشت!

درکی که من کردم اینه که حتی همین ظن و گمان یا بعبارتی ایمان نصفه نیمه و ضعیف من نسبت به خدا هم راه گشا و موثر هست.

خداوند نیومده بگه خاشعان اونایی هستند که مثل پیامبر و امیرالمومنین و سایر ائمه(علیهم السلام) هستند، فرموده انایی که ظن دارن به دیدار پروردگارشان و برگشت به سوی او!

نکته دیگری که از آیات دستگیرمون میشه اینه که هرجا کم آوردم نماز بخوانم، یا اگر یه جایی دیدم کارم داره بعبارتی لنگ میزنه بفهمم احتمال داره ایراد از نمازم باشه!

پس خشوع وخضوع مهمه و خشوع موجب صعود میشه و نقطه مقابلش کبر هست که موجب سقوط میشه! همانطور که خداوند در مورد ابلیس در سوره بقره فرمودند:

وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ إِلاَّ إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿۳۴﴾

و هنگامی که به فرشتگان گفتیم برای آدم سجده و خضوع کنید، همگی سجده کردند جز شیطان که سر باز زد و تکبر ورزید (و به خاطر نافرمانی و تکبر) از کافران شد!

استکبار یعنی منیت به خرج دادن!

در پایان نتیجه ای که من از این آیات گرفتم اینه که 1.نماز خوندن بی توجه از نماز نخوندن بهتره 2. حالا که اگه دارم میخونم، برم هر روز این نمازم رو بهترش کنم! 3. کار سختیه ولی میشه! 4. راه شدنش اینه که جلو خدا گردن کشی نکنم یعنی یکی از راهاش اینه سعی کنم بیشتر براش احترام قائل بشم و به حرفاش گوش کنم 5. تکراری هست ولی باهاش خیلی حال کردم وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ استعانت بجوییم به صبر و نماز خصوصا وقتایی که کم میاریم!

خدایا دوست دارم که همیشه پشت مایی و دنبال فرصتی تا بهمون حال بدی!

ان شاالله در پست های بعدی به آیات ابتدایی سوره بقره مراجعه خواهیم کرد و آیات مربوط به دسته مغضوبین و ضالین رو مطالعه می کنیم.

بسم الله الرحمن الرحیم

در زندگیمون بارها شنیدیم یا گفتیم که فلانی آدم خوبیه! ولی کمتر شنیدیم که چکار کرده که خوب شده یا چکار بکنیم تا ما هم خوب بشیم! خوبی این نیست که قیافه خوب ها رو بگیریم! خداوند در قرآن کریم همانطور که اشاره کردم در آیات ابتدایی سوره بقره یه سری از افراد خوب رو متقین معرفی میکنه که در آیه اخر سوره حمد هم ما انها را با عبارت "...الذین انعمت علیهم..." میشناسیمشون! در جز دوم خداوند اعمال اینها را  در آیه شریفه 177 سوره مبارکه بقره توصیف می کنه! که من تو ترجمه آیه این کارهایی که خوبان انجام می دهند رو با شماره مشخص کردم:

لَّیْسَ الْبِرَّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالْکِتَابِ وَالنَّبِیِّینَ وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَالسَّآئِلِینَ وَفِی الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلاةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاء والضَّرَّاء وَحِینَ الْبَأْسِ أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ

نیکی (تنها) این نیست (که به هنگام نماز) صورت خود را به سوی مشرق و مغرب کنید (و تمام گفتگوی شما از مساءله قبله و تغییر قبله باشد و همه وقت خود را مصروف آن سازید) بلکه نیکی (و نیکوکار) کسانی هستند که (1) به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورده ‏اند، (2) و مال (خود) را با علاقه ای که به آن دارند به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان انفاق می‏ کنند، (3) نماز را بر پا می دارند، (4) و زکات را می‏ پردازند (5) و به عهد خود به هنگامی که عهد بستند وفا می‏ کنند، (6) در برابر محرومیتها و بیماریها، و در میدان جنگ استقامت به خرج می ‏دهند، اینها کسانی هستند که راست می‏گویند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزگاران.

در آخر آیه تاکید جالب توجه ای اشاره شده و اشاره می کند که این چنین افرادی صادق اند و تنها اینها متقین هستند!

در پست قبل گفتیم متقین دارای صفات و ویژگی های زیر هستند:

1. ایمان به غیب 2. اقامه نماز 3. ایمان به کتب آسمانی 4. یقین به آخرت 5. انفاق از روزی

نکته ای که از مقایسه ویژگی ها و اعمال متقین به دست می آید اینه که:

ایمان، اقامه نماز و انفاق هم عمل است و هم ویژگی

اما صبر، وفای به عهد اینها عمل اند نه ویژگی!

این آیه جای تفکر بیشتری می طلبه!

اما حالا ما باید از کجا شروع کنیم تا ان شاالله مثه متقین بشیم و کم کم از اونا بشیم!

ان شاالله این مورد رو در پست بعدی توضیح می دهم.

بسم الله الرحمن الرحیم

همانطور که در پست قبلی گفته شد، 39 آیه اول سوره مبارکه بقره مقدمه ای است به توصیف سه دسته منعمین، مغضوبین و ضالین که خداوند در آیه آخر سوره مبارکه حمد به آنها اشاره کرده است و در ادامه آیات جز یک، چگونگی تبدیل قوم بنی اسرائیل از مردمان عادی به کافر و در انتها آن نیز داستان حضرت ابراهیم (علیه السلام) و مقام امامت اشاره شده است.

پس از آیه ششم سوره مبارکه حمد اولین جایی که از صراط مستقیم صحبت به میان آمده در اولین آیه از جز دوم یعنی آیه 142 سوره مبارکه بقره می باشد.

به عبارتی جز یک توضیحاتی پیرامون شناخت این سه دسته ارائه می کند و همه آیات آن مفهومی هدایتی برا ما دارند.

یک نکته ای رو اینجا عرض کنم، همانطور که می دونیم یکی از لازمه های اینکه جز متقین بشیم داشتن ایمان و عمل صالح هست.

علم + محبت => ایمان می دهد و به عبارتی لازمه ایمان هم شناخت هست.

دیگری اینکه توانایی + حیات => عمل صالح می دهد.

که با این دو مورد به زودی کار خواهیم داشت:

در آیات ابتدایی سوره مبارکه بقره صفات منعمین یا همان متقین را خداوند بیان می کند:

ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿۲﴾

این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است.

الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿۳﴾

(پرهیزکاران) آنها هستند که به غیب (آنچه از حس پوشیده و پنهان است) ایمان می ‏آورند، و نماز را بر پا می‏ دارند و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی داده ایم انفاق می‏ کنند.

والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ﴿۴﴾

و آنان که بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند که به آخرت یقین دارند.

أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿۵﴾

آنان را خداوند هدایت کرده، و آنهارستگارانند.

 

پس متقین دارای صفات و ویژگی های زیر هستند:

1. ایمان به غیب 2. اقامه نماز 3. انفاق از روزی 4. ایمان به کتب آسمانی 5. یقین به آخرت.

 

یه وقتهایی هست ما میگیم فلانی خوش اخلاقه آدم خوبیه ولی نمی گیم چکار باید بکنیم تا ما هم خوش اخلاق بشیم!

جز دوم دراین باره توضیحی می دهد که اندکی از اون رو در مورد متقین در پست بعدی ان شاءالله اشاره ای خواهیم کرد.