حدیث شماره 2 باب بودن و مکان کتاب توحید اصول کافی
مردى از پشت رودخانه بلخ آمد و خدمت حضرت رضا (علیه السلام) رسید و عرض کرد من از شما مسأله اى مى پرسم، اگر همان طور که می دانم پاسخ گویی به امامت تو اقرار خواهم کرد. امام فرمودند: «هر چه خواهى بپرس.» عرض کرد به من بگو پروردگارت از چه زمانی بوده و چگونه بوده و تکیه اش بر چیست؟ امام فرمود خداى تبارک و تعالى مکان را مکان قرار داد بی آنکه برای او مکانی باشد و چگونگی را پدید آورد بی آنکه خود دارای چگونگی باشد و بر قدرت خود تکیه دارد. آن مرد برخاست و سر آن حضرت را بوسید و گفت گواهى دهم که شایان پرستش جز خدا نیست و محمد فرستاده اوست و على وصى پیغمبر و سرپرست دعوت او پس از وى می باشد و شمائید پیشوایان راستگو و توئى جانشین بعد از آنها.