حدیث شماره 6 باب بودن و مکان کتاب توحید اصول کافی
امام صادق (علیه السلام) فرمود: رأس الجالوت (عالم بزرگ یهود) به یهود گفت مسلمانان می پندارند علی در بحث و جدل از همه مردم توانا و داناتر است. اینک مرا نزد او ببرید تا شاید بتوانم سؤالی از او بپرسم و لغزش و خطای او را به اثبات رسانم. خدمت حضرت آمد و عرض کرد اى امیرمؤمنان مى خواهم از شما مسأله اى پرسم. فرمودند: «هر چه خواهى بپرس» گفت اى امیرمؤمنان پروردگار ما از کى بوده؟ فرمودند: «اى یهودى! «از کی بوده» را به کسی گویند که زمانی نبوده است، پس، از کی بوده آنجا درست است؛ ولى خدا موجود است بدون بودن پدید آمده اى، بوده است بدون هیچ کیفیتى. آرى اى یهودى! باز هم آرى اى یهودى! چگونه براى او قبلى باشد؟ در صورتى که او پیش از پیش است، بدون پایان و پایانش بی پایان است. پایان به او نرسد و پایان ها نزد او منقطع شوند و او پایان هر پایان است.» یهودى گفت: گواهى دهم که دین تو حق است و آنچه مخالف آن است باطل است.