حدیث شماره ۱ باب صفات ذات کتاب توحید اصول کافی
ابوبصیر گوید شنیدم که امام صادق (علیهالسلام) میفرمود: «خداى عزوجل همیشه پروردگار ما بوده است. آنگاهکه معلومى وجود نداشت علم عین ذاتش بوده، زمانی که شنیده شدهای وجود نداشت شنیدن عین ذاتش بوده، آنگاهکه دیده شدهای وجود نداشت بینائى عین ذاتش بوده و زمانی که مقدورى نبود قدرت عین ذاتش بوده است. پس چون اشیاء را پدید آورد و معلوم موجود شد علمش بر معلوم، شنیدنش بر شنیدهشده، بینائیاش بر دیدهشده و قدرتش بر مقدور منطبق گشت.» ابوبصیر گوید عرض کردم پس خداوند همیشه در حال حرکت است؟ فرمودند: «خداوند برتر از آن است. همانا حرکت، صفتی است که با فعل پدید آید.» عرض کردم پس خداوند همیشه در حال سخن گفتن است؟ فرمودند: «همانا کلام، صفتی است که حادث می شود و ازلی و همیشگی نیست. خدای بزرگ و والا وجود داشت و هنوز متکلّم نبود.»