حدیث شماره ١ باب دیگری که از باب اول است کتاب توحید اصول کافی
محمد مسلم گوید امام باقر (علیه السّلام) درباره صفت قدیم (بودن خدا) فرمود: «همانا خداوند یگانه، بینیاز است و همه به او نیازمند. یکتا معناست و معانی زیاد و مختلفی ندارد.» عرض کردم مردمى از اهل عراق معتقدند که او میشنود بهوسیله غیر آنچه میبیند و میبیند بهوسیله غیر آنچه میشنود. فرمود:«دروغ گفتند و از دین منحرف شدند و خدا را تشبیه کردند. خدا برتر از آن است خدا شنوا و بیناست، میشنود به آنچه میبیند و میبیند به آنچه میشنود» عرض کردم عقیده دارند که خدا بینا است با همان معنایی که آنها از بینایی میفهمند. فرمود:«خداوند برتر است. هر چیز که صفت آفریده دارد به عقل آید و خداوند چنین نیست.» (معنائی که آنها از بینائى تعقل میکنند این است که دیدن با عضوى مانند چشم صورت گیرد. و قوه بینائى انسان غیر از خود انسان است ولى بینائى خدا اینگونه نیست زیرا اولاً خدا از عضو و ترکیب منزه است و ثانیاً قوه بینائى او هم عین ذات خود اوست.)