حدیث شماره 1 باب در شب هر جمعه به (علم) ائمه علیهم السلام افزوده می شود کتاب حجت اصول کافی
ابا یحیى صنعانى گوید امام صادق (علیه السلام) به من فرمودند: «اى ابا یحیى براى ما در شبهاى جمعه شأن بزرگى است.» عرض کردم جانم به فدایت، آن شأن چیست؟ فرمودند: «به ارواح پیامبران و اوصیاء درگذشته و روح وصیى که در میان شماست (امام زمان شما) اجازه داده می شود که به آسمان بالا روند تا به عرش پروردگارشان برسند. آنگاه آن را هفت دور طواف کنند و نزد هر رکنى از ارکان عرش دو رکعت نماز گزارند. سپس به کالبدهاى پیشین خود برگردند، چون صبح شود، پیغمبران و اوصیاء از شادى سرشار باشند و آن وصیى که در میان شماست مقدار زیادى به علمش افزوده شده باشد.»
شرح:
درباره رفتن و برگشتن روح امامى که زنده و در بین مردم است علامه مجلسى (ره) توجیهاتى مى کند و می فرماید ممکن است مقصود از آن روح در بدن مثالى و یا اصل روح باشد اگر بگوئیم روح در خواب مجسم می شود و یا مقصود تعلق یافتن ارواح مقدس ایشان است بملاء اعلى و گزاردن نماز بر سبیل استعاره و مجاز است ولى در آخر سخن می فرماید و چه خوب می فرماید به اینگونه مطالب، ایمان اجمالى یافتن بهتر و سالم تر است.
مقصود مجلسى (ره) این است که ما از این روایت همین قدر می فهمیم که روح امام در شبهاى جمعه ارتباطى با عالم بالا پیدا می کند و امام افزایش علمى می یابد اما کیفیت این ارتباط را چون خودشان نفرموده اند ما نمی دانیم، پس ما به همین مقدار عقیده داریم و بیش از این چیزى از پیش خود نمی گوئیم.