حدیث شماره ۱ باب واگذارى امر دین به پیامبر و ائمه علیهم السلام کتاب حجت اصول کافی
قسمت اول
ابواسحاق نحوى گوید بر امام صادق (علیه السلام) وارد شدم و شنیدم می فرمود: «خداى عزوجل پیغمبرش را به محبت خود تربیت کرد و سپس فرمود: « تو اخلاق عظیم و برجسته ای داری. (۴ قلم)» و آنگاه (امر را) به او واگذار کرد و فرمود: « آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید و اجرا کنید، و آنچه را از آن نهی کرده خودداری نمائید. (۷ حشر)» و باز فرمود: «هر کس از رسول خدا اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است. (۸۰ نساء)»» سپس امام فرمودند: «پیامبر خدا کار را به على (علیه السلام) واگذار کرد و او را امین شمرد، شما (شیعیان) تسلیم شدید و آن مردم (اهل سنت) انکار کردند. به خدا ما شما را دوست می داریم که بگویید، چون ما بگوییم، و اینکه ساکت شوید، چون ما ساکت شویم (و ممکن است که معنى این باشد که: ما شما را دوست مىداریم، اگر چنین باشید که در سخن گفتن و نگفتن پیرو ما باشید). و ما واسطه میان شما و خداى عز و جل هستیم، خدا براى هیچ کس در مخالفت امر ما خیرى قرار نداده است.»
شرح:
در اینجا چند مطلب نیاز به توضیح دارد:
۱- جمله اول حدیث از عبارات پر مغز عربى است، خصوصا به اعتبار صدور آن از خاندان وحى، و به طور خلاصه پنج معنى را متحمل است: ۱- خداى عز و جل پیغمبرش را طورى که میخواست و دوست داشت تربیت کرد ۲- چون پیغمبر، خدا را دوست داشت، خدا هم او را تربیت کرد ۳- خدا پیغمبرش را تربیت کرد تا دوست او باشد ۴- خدا طریق محبتش را به پیغمبرش آموخت ۵- خدا در حالى که پیغمبرش را دوست داشت او را تربیت کرد.
۲- در باره خلق عظیم پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) که خداى تعالى آن را می ستاید، مرحوم طبرسى گوید خلق آن است که انسان خود را بر حفظ آداب وادار کند، و این قوه مانند خلقت در وجود او پابرجا شده و مرحوم مجلسى گوید مراد از خلق عظیم پیغمبر (صلّى اللَّه علیه و آله) این است که علم و عمل به درجه کاملش در وجود آن حضرت گرد آمده بود....