حدیث شماره 8 باب اشاره و نص بر امامت امام صادق علیه السلام کتاب حجت اصول کافی
عبد الاعلى گوید امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «پدرم آنچه در آنجا است (از کتب و سلاح و نشانه هاى امامت) به من سپرد و چون وفاتش نزدیک شد، فرمودند: «گواهانى نزد من آور.» من چهار تن از قریش را که نافع غلام عبد اللَّه بن عمر نیز در میان آنها بود حاضر کردم. آنگاه فرمودند: «بنویس؛ این آن چیزی است که یعقوب به پسرانش وصیت کرد. «پسرانم! خدا براى شما این دین را برگزید، پس نمیرید جز اینکه مسلمان باشید. (132 بقره)»» و امام باقر (علیه السلام) به امام صادق علیه السلام) وصیت کرد و به او امر فرمود که او را در بردى که نماز جمعه را با آن می خواند کفن پوشد، و او را به عمامه اش مُعمّم گرداند و قبرش را چهار گوش سازد و به مقدار چهار انگشت بالا آورد و هنگام دفن بندهاى کفن او را بگشاید. سپس به گواهان فرمود «برگردید خدا شما را رحمت کند» - بعد از آنکه رفتند- گفتم «اى پدر! در این وصیت چه احتیاجى به گواه گرفتن بود؟» فرمودند: «پسر جانم! نخواستم که تو (در امر امامت یا کارهاى وصیت) مغلوب باشى و مردم بگویند به او وصیت نکرده است، خواستم که تو حجت و دلیل داشته باشى.»»