رمز حیات

حدیث شماره 2  باب ائمه علیهم السلام می دانند که چه وقت می میرند و آنان جز به اختیار خودشان نمی میرند کتاب حجت اصول کافی

ابن بشار گوید شیخى سنى از اهل قطیعة الربیع بغداد که از او روایت نقل می شد، به من گفت من یکى از این خاندان (امامان شیعه) را که فضیلتش زبانزد مردم بود، دیدم. که در فضیلت و عبادت مانند او هرگز ندیده بودم. گفتم او که بود و حالش را چگونه دیدى؟ گفت: در ایام سندى بن شاهک، ما را که هشتاد تن از آبرومندان و نیکوکاران نزد مردم بودیم، جمع کرد، و به حضور موسى بن جعفر (علیهما السلام) برد (زمانى که مسمومش کرده و هنوز اثر زهر در بدن مبارکش هویدا نگشته بود) سندى به ما گفت به این مرد نگاه کنید و ببینید آیا نسبت به او پیش آمدى رخ داده است؟ زیرا مردم گمان می کنند که چنین شده و این سخن را بسیار می گویند، این است منزل و استراحتگاه او که در کمال وسعت و بدون سختى و فشار است، امیرالمؤمنین‏ (هارون رشید لعنه اللّه) نسبت به او سوء قصدى ندارد و فقط به این انتظار است که امیر المؤمنین از سفر برگردد و با او مناظره و مباحثه کند، او را می بینید که صحیح و سالم و از همه چیز در وسعت است، شما از خود او بپرسید. شیخ سنى گوید: (منظره امام بقدرى ما را جذب کرده بود که به سخن سندى توجهى نداشتیم) و هدفى جز دیدار او و نظر به فضل و هیئت جذاب او نداشتیم، لذا موسى بن جعفر (علیهما السلام) خودش فرمودند: «امّا آنچه درباره فراخی منزل و مانند آن گفت، همین طور است. ولى من به شما جمعیت خبر می دهم که در هفت دانه خرما به من زهر داده‏اند و فردا رنگ من سبز می شود و پس فردا می میرم.» شیخ سنى گوید من به سندى بن شاهک نگاه کردم، دیدم او مضطرب شد و مثل شاخه خرما می لرزید.