حدیث شماره ۴ باب در امر غیبت کتاب حجت اصول کافی
سدیر صیرفى گوید شنیدم امام صادق (علیه السلام) می فرمودند: «همانا صاحب الامر (علیه السلام) شباهت هائى به جناب یوسف (علیه السلام) دارد، به حضرت عرض کردم گویا از زندگى یا غیبت آن حضرت یاد می کنید؟ فرمودند: «این امّت که به خوکها شباهت دارند چه چیز را انکار می کنند؟! همانا برادران یوسف نوادگان و فرزندان پیغمبران بودند و با او (در مصر) تجارت و معامله کردند و سخن گفتند. بعلاوه ایشان برادر او و او برادر ایشان بود، با وجود این همه او را نشناختند تا آنکه خودش گفت: «من یوسفم و این برادر من است. (۹۰ یوسف)» پس چرا این امت لعنت شده انکار می کنند که خداى عزوجل در دوره ای از دوران با حجت خود چنان کند که با یوسف کرد. (یعنى او را تا مدتى غایب کند که چون او را ببینند نشناسند).همانا یوسف سلطان (مشهور و مقتدر) مصر بود و فاصله میان او و پدرش ۱۸ روز راه بود، اگر می خواست پدرش را آگاه کند می توانست، ولى یعقوب و فرزندانش پس از دریافت مژده یوسف، فاصله میان ده خود و شهر مصر را در مدت نه روز پیمودند. پس این امت چرا انکار می کنند که خداى- جل و عز- با حجت خود همان کند که با یوسف کرد، بطورى که او در بازارهاى ایشان راه رود و پا روى فرش آنها گذارد (با وجود این او را نشناسند) تا خدا درباره او اجازه دهد، چنان که به یوسف اجازه فرمود و «گفتند آیا تو همان یوسف هستی؟! گفت: من یوسفم! (۹۰ یوسف)»