حکمت ۴۷۵ نهج البلاغه: ثروت پایان ناپذیر
(اقتصادى، اخلاقى)
وَ قَالَ (علیه السلام): الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ.
و درود خدا بر او، فرمود: قناعت ثروتى است پایان ناپذیر.
شرح حکمت:
این کلام در حکمت ۵۷ نیز آمده است. امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «از این که چشم به کسانى که (ازنظر ثروت) از تو برترند بدوزى بپرهیز; (براى اثبات حقانیت این سخن،) آنچه خداوند به پیغمبرش خطاب کرده کافى است، فرموده که اموال و اولاد فراوان آن ها (کافران) تو را در شگفتى فرو نبرد و نیز فرموده که چشمان خود را به نعمت هاى مادى اى که به گروه هایى از آن ها داده ایم میفکن، این ها شکوفه هاى زندگى دنیاست (هدف این است که آن ها را با آن بیازماییم). و اگر وسوسه اى در دل تو درباره این امر واقع شد به یاد زندگى پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) باش، غذاى آن حضرت از نان جو و حلواى آن حضرت خرما و وسیله آتش افروختنش شاخه درختان نخل بود.»
امیرمؤمنان على(علیه السلام) تفسیر زیبایى درباره حیات طیبه (در آیه شریفه (فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً)) کرده، مى فرماید: «زندگى پاک و پاکیزه همان قناعت است.» و این حیات طیبه بر اثر ایمان و عمل صالح پیدا مى شود همان گونه که در آیه شریفه مذکور آمد (مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَر أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً) (97 نحل)
امیرمؤمنان(علیه السلام) مى فرمایند: «کسى که از دنیا به آنچه براى زندگى او ضرورت دارد راضى شود کمترین زندگى، او را کفایت مى کند و کسى که به آن راضى نشود هیچ چیز در دنیا براى او کافى نیست.»
